De schriftuurlyke geschiedenissen en gelykenissen, van het Oude en Nieuwe Verbond

[p. 358]

De oude Tobias verblyd.

Wanneer de blydschap komt, zo komt ze al te zaamen,

Tot zulk een, die zyn hoop, uit leed, in Gode richt:

De Zoon, de Dochter, 't Geld; als, by Tobias quamen,

En boven alles, noch, voor blindheid het gezicht.

Den Vroomen heeft hier leed, en blydschap schynd verlooren,

Terwyl hy in dit land, en onder 't heidendom,

Als vreemdeling verkeerd, en veel moet zien en hooren,

Maar in de uur des doods, dan keerd het blaadjen om.

Dan gaat Hem zyn gezicht, in 't licht des levens open,

En wat verlooren was, komt honderdvoudig weêr,

Gelyk een stroom van vreugd, met snelheid toe geloopen,

Niet na zyn hoop, en wens, maar duizendvoudig meer.

Daar over werd het Hert, als een Fontein ontslooten,

En straald van dankbaarheid, van lof, van eer, en prys,

Als zuiver water voor den Heere uitgegooten,

En vloeid met beekjes, door het Hemels Paradys:

Terwyl de Eng'len (hier ten dienste uitgezonden,

Aan zulke die den weg der waare deugd begaan,)

Niet enkel, eenig, maar met duizende gevonden,

Als meêgenooten van zyn blydschap, by hem staan.

Laat dan de Ninneviet, der wereldse gezinde,

Maar smaaden, op de Deugd, van 't waare Jakobs zaad,

Gelyk een Vreemdeling, een Dwaas, en arme Blinde,

Groot word het onderscheid, van zyne, en haaren staat.

[p. 359]

Tobias XI: 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17.

ANNA zat en zag rondom na haaren zoone op den weg, en zy wierd hem gewaar doe hy quam, en zeide tot zynen vader, Ziet uw' zoone komt, en de man die met hem getrokken is: en Raphaël zeide, Ik weet dat uwe vader zyn oogen zal open doen. Strykt gy de galle in zyne oogen, en als 't hem byt zo zal hy ze wryven, en de witte schellen uitwerpen, en hy zal u zien. En Anna liep toe en viel haaren zoone aan den hals, en zeide tot hem, Kind, ik hebbe u gezien, van nu voort wil ik wel sterven: en zy weenden beide. En Tobias quam uit na de deure, en stiet hem daar aan: doch zyn zoone liep hem tegen, en greep zynen vader: en streck de galle op de oogen zyns vaders, zeggende, Hebt goeden moed, vader: en als zy gebeeten waaren, wreef hy zyne oogen, en de witte schellen wierden afgepeld van de hoeken zyner oogen. En ziende zynen zoon viel hy aan zynen hals, en weende, en zeide, Geloofd zyt gy, ô God. En geloofd zy uwen Naame in der Eeuwigheid. En geloofd zyn alle uwe heilige Engelen: want gy hebt my gekastyd, en hebt u myner ontfermd: Ziet, ik zie mynen zoone Tobias. En zyn zoone verblyd zynde ging in. En boodschapte zynen vader de groote dingen, die geschied waaren in Meden.