Jozeph verheven.
Dat Iemant wist voor af, hoe 't (na verdriet en lyden,
En alle tegenspoed) Hem eindeling zouw gaan,
Tot Eere, en heer'lykheid, en hertelyk verblyden,
Gelyk 't by d'Oude tyd, met Jozeph heeft gedaan:
Hoe zouw dat Doelwit, (in het oog van zyn gedachten,)
Zyn kruis, en herten leed, en al wat hy verdroeg,
Door hoop, op 't goede Eind, verzoeten en verzachten!
Die Konings goed verwacht, is immers ryk genoeg.
ô Mensch! waar blyft gy dan, dat gy u niet wilt geeven,
In 't vlees verdrukkend spoor, om met boetvaardigheid,
Voort aan te wand'len, op den weg van 't leidend leven,
Die door de wildernis van deze wereld leid?
Gy weet het wel voor af, door veelderlei getuigen,
Dat Een, die wand'len moet, door 't droevig traanen dal,
En zich om Gods wil voegd, om onder 't kruis te buigen,
Wat heerlykheid dat hem, aan 't Einde ontmoeten zal.
Den Aardsgezinden, die gewenst, wierd voorgedraagen
Langs prykel en Gevaar, een Koninglyke hoed,
Al kosten 't leed, en zweet, Hy lusten 't na te jaagen,
En schepten reis op reis geduurig goede moed.
Gy weet het wel voor af, op 't Goddelyk belooven,
Van d'allerhoogste macht, en d'allerwaarste mond;
Zo gy noch langer wacht, dryft uw Geloof niet boven,
't Gebouw, dat recht zal staan, vereist een rechte grond.
| |
Genesis XLI: 42, 43, 44, 45, 46, 47.
PHARAO nam zynen ring van zyne hand af, en deede hem aan Jozephs hand, en liet hem syne linnen kleederen aan trekken, en leidde een gouden keten aan zynen hals. En hy deede hem ryden op den tweeden wagen dien hy hadde; en zy riepen voor zyn aangezichte, Knielt: alzo stelde hy hem over gants Egiptenland. En Pharao zeide tot Jozeph; Ik ben Pharao: doch zonder u en zal niemant zyne hand of zynen voet opheffen in gants Egiptenland. En Pharao noemde Jozephs naame, Zaphnath Paaneah, en gaf hem Asnath, de dochter van Potiphera, Overste van On, tot eene vrouwe: en Jozeph toog uit door het land van Egipten. Jozeph nu was dertig jaar oud als hy stond voor het aangezichte van Pharao, Koning van Egipten: en Jozeph ging uit van Pharaos aangezichte, en hy toog door gants Egiptenland. En het land bragte voort in de zeven jaaren des overvloeds, by hand vollen.
| |
Psalm CV: 18, 19, 20, 21, 22.
Men drukte zyne voeten in den stok, zyn persoon quam [in] de yzers. Ter tyd toe, dat zyn woord quam, heeft hem de reden des HEEREN doorloutert. De Koning zond, en deede hem ontslaan: de Heerser der volken die liet hem los. Hy zette hem tot een Heere over zyn huis: en tot eenen Heerser over al zyn goed. Om zyne Vorsten te binden na zynen lust, en zyne Oudste te onderwyzen. |
|
Auteursrechtelijk beschermd