Jezus en de ziel
(1685)–Jan Luyken– Auteursrechtvrij
[pagina 34]
| |
Ach vrindlijck aengesicht des Heeren!
Hebt ghy de gantsche Creatuur
Gelijck vergeten, deser uur,
Om u alleen tot my te keeren?
Ach vrindelijcke levens blick!
Het is my nu, ô mijn beminden,
Als was'er nergens yets te vinden,
Als was'er niets, als ghy en ick
Ick ben mijns Liefs, en hy is mijne.
ô Bloempjes uyt het Paradijs.
ô Schoone reuck, ô schoone spijs,
Nooyt moet my uwe kracht verdwijnen.
Is dit die smalle en steyle baen?
ô Werelt saegt ghy uyt mijn oogen!
Ghy quamt van uwen wegh gevlogen;
Ghy liet den slijck voor 't gout wel staen.
Nu kan ick aertsche vreugde derven,
Nu ghy, ô bron van alle goedt,
Soo lieflijck welt in mijn gemoedt,
'k Wil hondert dooden om u sterven.
Wat ick hier spreeck sal die verstaen,
Die hier eens heeft te gast gegaen.
| |
Goddelijck Antwoordt.DIe mijn geboden heeft, ende deselve bewaert, die is 't die my lief heeft: ende die my lief heeft, sal van mijnen Vader gelievet worden: ende ick sal hem liefhebben, ende ick sal my selven aen hem openbaren. | |
[pagina 35]
| |
Smaeckt, en siet, ,dat de Heere goedt is: welgeluck saligh is de man [die] op hem betrout. Psalm 34. vers 9. | |
[pagina 36]
| |
Op het VII. Sinnebeeldt.Van geestelijcke soetigheyt, of genade, en van de onwijsheyt der menschen.
Gelijck als men een spelend kindt, van een gevare- Ach! ende ach! over de groote onwijsheyt der werelt, Word haer een ruwen bergh aengewesen, met belof- | |
[pagina 37]
| |
ten dat hy Gout in sich heeft, so geloven sy 't, en graven Maer of haer schoon van menighte, die veel liever Van waer komt dit dan, dat den mensch aen het eene O mensch! wout ghy so veel om het eeuwige doen, |
|