Geestelyke brieven

CXV. Brief.
Over het Afsterven van twee Vrienden, en het gewigt dier zaake.

Beminde en Waarde Broeder en Zuster,

Weest vriendelyk gegroet en het beste gewenst, om eeuwig wel te vaaren, een voordeel dat wonderbaarlyk groot is, te weeten, dat de mensch voor andere schepselen, zulks kan bereiken, langs dien weg die hem van de wysheid zelfs is aangeweezen, van zynen Schepper en oorsprong, en nu staan wy te zaamen noch in die kostelyke tyd, welke ons tot dat einde vergund word, om wezentlyke dingen uit te rechten, op dat wy aan het einde geen hand vol wind gevan-

[p. 324]

gen hebben, ondertussen wandeld 'er zo nu en dan eens een uit deze wereld, in de eeuwigheid over, van ons reisgezelschap, gelyk ik onlangs ook aan U L. Broeder geschreeven heb van N.N. dat ik denk dat gy al zult gehoord hebben, en nu geef ik u den overgang van de vriend N.N. te kennen, na dat hy ons kort te vooren bezocht had, alzo scheiden wy van malkander, en zien malkander niet weêr in deze wereld, lieve Broeder hoe mooi is het te gedenken aan de stervende, waar van men een gevoelen heeft dat zy tot beter bezit over gaan, uit de mond van twee onzer bekende alhier, heeft men gehoord dat zy op haare krankbedde, 't gewigt der zaake noch hooger in zagen, en voorneemens waare by weder opkomst, de smalle weg die zy bewandeld hadden noch enger te betreeden, diergelyke men veel gehoord heeft, en dat alle zyn spiegels voor ons gezonden, om 'er ons voordeel mede te doen, ja dat groot voordeel, dat heil der zielen hiet, wat is doch dit arme vergankelyke leven, en hoe haast zullen wy deszelfs einde ook bereikt hebben, waarom zouw het ons dan ophouden van de hertelyke betrachting der eeuwige welvaart? nu is 't onze kostelyke tyd terwyl wy leeven en gezond zyn, om de banden te breeken en de knoopen los te maaken, die ons aan het vergankelyke gevangen houden, en ons licht verduisteren door haare grofheid, want de mond der waarheid heeft gezegt, De zorgvuldigheden dezer wereld, en de verleidinge des rykdoms,

[p. 325]

en de begeerlykheden omtrent de andere dingen inkomende, verstikken het woord, en het word onvruchtbaar: ô wat een waardigen en klaaren woord uit de onbedriegelyke en onfeilbaare mond. Nu beminde Vrienden, hoe weinig het tegenwoordige is, en hoe groot het toekomende, dat is ons bekend, en daarom moeten wy in het licht dat ons verscheenen is, den weg onzes heils bewandelen, ook hebben wy nu te zaamen noch meer als voorheen geleerd, hoe weinig een Pelgrim, die het nieuw Jeruzalem beoogd, hier onderweg behoeft, en dat wy niet behoeven, behoeft onze naasten, op dat hy ons een sport zy in den ladder ten hemel. Waarde Broeder die ik lief heb, en daar ik gaarn eeuwig vriendschap mede had, ik hoop dat wy te zaamen in goede hoope, en verwachting des heils dezen weg der vreemdelingschappen gelukkig zullen over brengen, het heugd my noch zeer wel uw openhertig en grondig spreeken: dat gy ontwyfelbaar wel wist en zag, waar de verkeerde knoop zat die in u los te maaken was: dit was in u tweede opgevatte iver, om te beloopen het eeuwige heil uwer Ziele, dat immers weezen moet, en dat gy niet weder los meende te laaten zakken, nu de Heere geeve zyn genade dat wy zaamen aanhouden elk in 't zyn, tot wegweering van 't geene ons in de weg leid, wyl wy noch leeven, en hebben schoone kans, het geluk leid voor onze deur, de Heere geeve verder zyn zegen over ons.

U L. Vriend en Broeder.