Geestelyke brieven

XXXII. Brief.
Tot aanmoediging.

Eeuwig heil van den Heere.

Beminde Vriend en Broeder,

U L. aangenaame schryvens is ons wel geworden, waar uit wy verstonden U L. overkomst, en voorts de uitdrukselen van een vergenoegt, en vermaakt gemoed, dat ons zeer lief is om te hooren, zo dat wy ons nevens, en met U L. verblyden, wegens dezen toestand, noch hier onderwegen, en in 't vreemde land van Pelgrimagie zynde, terwyl wy onderwylen voor uit zien na het gelukzalig einde dezes wegs, in hoope van oneindige te zaamen wooning, in die wereld, waar van deze maar een schets en schaduw is, een zo schoone te zaamen wooning, in alle de wonderen des Allerhoogsten, met alle de Zalige die wy kenden, daar wy van hoorden, en van welke wy nooit en wisten, gelukkig zyn ze die hier van een vaste bestendige indruk in haar herte hebben, en wy verblyden ons dieswegen,

[p. 85]

over U L. geluk in dezen, wy verblyden ons dat wy deze stem van blydschap uit U L. hooren, en dat de veeljaarige vriendschap, na het einde des levens gaande, noch zyn beste fleur gekreegen heeft, alzo hoopen wy op die eeuwige vrucht, die allerwaardigste vrucht der zaligheid, om die met malkander te genieten, en wat was buiten dat de bekendschap, schoon van veele jaaren, die alle als rook verdwynen, wy hebben ze gekend en waar zyn ze doch! die hier de weg van Godvruchtigheid bewandelde, hoopen wy wederom te ontmoeten. Ik denk ook somtyds noch wel eens aan N.N., die zo met ons verkeerd heeft, en waar hy heen gezworven, en hoe hy aan zyn einde gekomen is. Hoe gaarn wensten wy hem het goede der zielen, och wat is doch van den armen mensch, en zyne levens-loop in deze wereld, buiten de hertelyke betrachting van de eeuwige welvaart, N.N. was ook noch een zuchtende Pelgrim, zeggende altemet, hoe komen wy 'er noch, te weeten in de gelukzaligheid, doch van hem als een stryder om 't hemelse Koningryk, konnen wy goede hoope hebben, ô beminde Vriend en Broeder, wy zyn nu noch in deze tegenwoordige tyd, op den akker des bouws, tot ploeging en tot zaaijen, hoopende op den heerlyken oogst, de Heere hoop ik zal ons bevestigen, tot dat wy het gewenste einde bereiken, dat rechte einde waar toe het menschelyke leven ontstaan is, op dat wy immers hier wel geweest zyn.

[p. 86]

Dat U L. schryft, van de vriendelyke verwelkoming uwer gemoeds vrienden, wegens gelyke hoop op 't eeuwige goed is schoon om te hooren, hoe schoon en overschoon zal dan eens de verwelkoming, der hemelse vrienden zyn, in dat land en ryk van onbeweegelyke vrede, vreugde en alle volkomenheid, ja hoe liefelyk zal die zyn! groot is deze verwachting en dagelykse hoop! immers staat het te gebeuren; na noch maar een weinig tyds deze weg van vreemdelingschap betreeden te hebben.

Hier mede dan beminde Vriend en Broeder, beveele ik U L. aan de liefde en barmhertigheid des Heeren, in de heilige naame Jezus, en zyt met die geene die den Heere lief hebben, vriendelyk gegroet. Groet ook U L. Huisvrouw, ik wens haar dat groote goed, dat zy daar haar uurglas der levens dage haast verloopen is, zich immers met alle ernst, mag keeren tot de vreeze Gods, en een diepe en vaste indruk krygen van die groote aangelegenheid dezer zaake, terwyl het levens kaarsje noch brand. Groet N.N. wy hoopen malkander na eenig verloop van tyd wederom te zien, en zyt ondertussen alles goeds gewenst, en nochmaals vriendelyk gegroet.

U L. Goedgunstige Vriend en Broeder.