Geestelyke brieven

[p. 1]

Geestelyke brieven,
Van Joannes Luiken, Aan verscheide zyner goede Vrienden, op bezondere tyden en toestanden geschreeven.

Eerste brief.
Ernstige aanmoediging, tot betrachting van de groote Liefde Gods.

Eeuwig heil van den Heere.

Beminde Vriend en Vriendin,

Nevens dankbaarheid voor genoote vriendschap en liefde, zyt vriendelyk gegroet in de Liefde Jezus, en van hem gezegent tot een hertelyke betrachting der onzienelyke dingen, welke gefondeerd zyn op een eeuwig fondament, zo dat ze nooit haare liefhebbers zullen ontzakken, die het gebouw haarer verschuilinge op de zelve gemaakt hebben, in tegendeel dat het ge-

[p. 2]

bouw van 't tydelyke genoegen, van de bewerking van den geest dezer wereld, op het losse fondament der aardse veranderinge zich begeeft, veroudert en omver valt, laatende de bewoonders een onaangenaame en verachtelyke ruïn, welke geen verschuiling vindende, worden onder den open hemel van den toorn Gods, overvallen van het onweer des spyts, of bytende naberouws, of ledige heenevaarts, gelyk zodaanige bespiegelinge overvloedig voor ons zyn, en ons mogen dienen als een gestrant schip tot een baken in Zee, gelyk het spreekwoord zegt, dat dan deze bakens nevens alle heilzaame geleidsmiddelen, ons verstrekken tot een wysselyke, en voorzichtigen toeleg, gedraaging en bestier, daar wy zwervende op de woeste zee dezer wereld, om niet verslingert en afgedreven te worden van den rechten, en boven al noodigen streek, aanloopende na de gelukzalige Goudkusten, van het eeuwige onwaardeerlyke Heilland, in 't welke de aankomers vriendelyk ontfangen, en behaagelyk rustende op de vermoeijinge van haaren togt, eeuwige inwoonders zullen zyn, en bezitters van alle de overvloedigheden en zegeninge van dat allerdierbaarste gewest, gelegen buiten het bereik van eenig ongelukkig toeval: onder de beschyning van het vriendelyke licht dat Godt is, en de eeuwige bedauwing van het water des eeuwigen levens, vervult van schoonheden en wonderen, van welke deze wereld met het haare een schaduw is, zynde

[p. 3]

een getuigenis van haaren oorsprong, gelyk het zegel een getuigenis en uitdruksel is van den inhoud des Zegelrings: welken zegel wy nevens den brief der Schriftuur hebben, ons toegeschreeven van den Allerhoogsten tot een vriendelyke nodiging van den vriend en liefhebber der menschen, welke God is, op dat wy doch langs den weg der verloochening zouden tot hem komen in dat Heilige Land, en het zelve erffelyk en zonder einde bezitten, in eeuwige vrede en vergenoeging, van alles wel bezorgd, ja in alle overvloed, verbonden in aangenaame liefde der zalige maatschappy, onder den lof Gods, in eeuwige verzadiging zyner oneindige zoetheid, en verkwikking zyner omhelzende liefde, nederleggende ja wentelende in alle de wezentlyke weeldens, van welke de menschen hier op aarde, de onwaardige, en haar geduurig ontglydende schaduwe verkeerdelyk zoeken: zoekende heil daar het niet te vinden is, als de geene die dingen zoekt daar ze niet verlooren zyn, en derhalven zich vruchteloos vermoeid, want in de hoek dezer wereld is 't rechte heil en de verzadiging der zielen niet te vinden, maar in het Ryk, waar van de Heere Jezus Koning is, na wiens naam wy genoemt zynde presenteeren, als onderdaanen van zyne regeering: Alzo behoord ons vaderlyk erve ook niet in deze wereld te zyn, gelyk hy zeide, dat zyn Ryk niet van deze wereld was. Wy dan die schoone gelegentheid hebbende, den vriendelyken Brief des vriends bezittende, alwaar ons den weg

[p. 4]

met vingers aangeweezen word, en met voetstappen voor gegaan is, om het zelve spoor te volgen, zouden wy noch achter blyven, en onbelust op die genade, in het stof en slyk der aardse voorwerpsels blyven zitten? dat zy verre: wy willen onze hielen lichten, wy willen voortgaan op dien gelukzaligen weg, ons niet vergaapende aan de onwaardige dingen dezer tyd die onderweeg zyn, in een gelyke hoop, en overeenstemment uitzien, na dat allerbeminnelykste doelwit van ons eeuwige Vaderland. Wy willen onder malkander langs den weg daar van spreeken en zingen, wy willen ons verheugen en vermaaken, als een voorbereiding van de eeuwige vreugde, die ons over 't hoofd hangt: ô! hoe ryk zyn ze, hoe gelukkig zyn ze, die haar dagelykse toevlucht en steun en leun op God het hoogste goed hebben! hoe schoon is die levens lucht, wat zyn ze bezitters van groot goed, wat toeval zal ze verarmen en uitzetten van haar welstant! wy willen voort gaan goeds moeds zynde, die onze vriend was doe wy van hem afliepen, doen wy de zonde diende, zo dat hy ons achter na liep, die is onze leidsman, en nu veel eer en meer onze liefhebbende getrouwe vriend, nu wy van herte na hem toeloopen, nu wy hem in de armen vallen en aan den hals hangen, begeerende zyn welbehaagen te doen, al is 't schoon dat wy ons onvolmaakt en gebrekkelyk bevinden, daarom moeten wy niet vertsaagen, noch aan de vaderlyke getrouwe liefde van onze beminde twy-

[p. 5]

selen, als of hy ons van zich wilde stooten, hy ziet tot binnen in de grond van 't oprechte herte, dat gaarn wel wil, en zich daar toe bevlytigt met een waakzaam en aandachtig gemoed, de Heere zegene ons hier toe, en bevestige onzen weg tot hem.

UL. Vriend en Broeder.