Beschouwing der wereld

[p. 186]

De Middernacht.

Levendig dood.

Ik zal in vrede t'zaamen nederliggen en slaapen; want gy, ô HEERE, alleen, zult my doen zeker woonen.
Psalm IV: 9.

Daarom zegd hy, Ontwaakt gy die slaapt, en staat op uit den dooden, en Christus zal over u lichten.
Eph: V: 14.

[p. 187]

Wanneer de Zon van ons vertrekt,

En duisternis het Aardryk dekt,

Dan moet, het moede leven, slaapen;

Dat korte lev en van een dag;

Dat langer niet wel wezen mag,

Of 't moet een nieuw beginsel raapen.

Zo dat 'er by een ieder nacht,

Een soort van sterven word verwacht;

Daar 't zin'lyk, en verstandig leven,

Met al zyn iever, en beslag,

Waar meê hy omgaat by den dag,

Zich werkeloos komt op te geeven.

Dan zwerft hy in de fantazy,

Als of 'er huis noch lichaam zy,

't Is al verlooren en vergeeten,

En leefd, als in een ander Ryk,

Zyn land en stand heel ongelyk,

En word van lief, of leed bezeten.

Maar door genade van den Heer,

Verryst hy aan den morgen weêr,

[p. 188]

 

En erfd een nieuwe tyd van leeven;

 

Op dat zyn wel bedaard gemoed,

 

Zich schikke tot het eeuwig goed,

 

Uit dit verstuiflyk stof verheven:

 

Eer dat de slaap, der rechte Dood,

 

Aan 's levens Avond, 't einde sloot,

 

En liet het Leven heene vaaren;

 

Dat achteloos, noch onbereid,

 

Gescheiden uit het Ryk der tyd,

 

Misschien, in naarheid moest gaan waaren.

 

Dan komt 'er noch een Morgen aan,

 

Om uit dien slaap weêr op te staan,

 

En voorts, na 't Eeuwig recht, te erven,

 

Na dat het vat ontvangbaar is,

 

In 't licht, of in de duisternis,

 

Een vol bezit, of leedig derven.

Psalm III: 6.
Ik lag neder en sliep; ik ontwaakte, want de HEERE ondersteunde my.

Psalm XCI: 1, 2, 3, 4, 5, 6.
Die in de schuil-plaatse des Alderhoogsten is gezeten, die zal vernachten in de schaduwe des Almachtigen.

[p. 189]

Ik zal tot den HEERE zeggen; Myne toevlucht, en myne burgt: myn God op welken ik vertrouwe.
Want hy zal u redden van den strik des vogelvangers: van de zeer verderslyke pestilentie.
Hy zal u dekken met zyne vlerken, en onder zyne vleugelen zult gy betrouwen: zyne waarheid is een rondasse en beukelaar.
Gy en zult niet vreezen voor den schrik des nachts: voor den pyl die 's daags vliegd.
Voor de pestilentie die in de donkerheid wandeld: voor't verderf dat op den middag verwoestet.

Psalm CXXI: 4.
Ziet, de bewaarder Israëls en zal niet sluimeren noch slaapen.

1 Thessalon: V: 4, 5, 6.
Maar gy, Broeders, gy en zyt niet in duisternisse, dat u die dag als een dief zoude bevangen.
Gy zyt alle kinderen des lichts, en alle kinderen des daags: wy en zyn niet des nachts, noch der duisternisse.
Zo en laat ons dan niet slaapen, gelyk als de andere, maar laat ons waaken en nuchteren zyn.