Beschouwing der wereld

[p. 126]

De Steen.

Werd verbrooken, tot heeling.

Zy hebben haar aangezichten harder gemaakt dan eene steenrotze, zy hebben geweigerd zich te bekeeren.
Jer: V: 3.

Gy hardnekkige en onbesnedene van herten en ooren, gy wederstaat altyd den Heiligen Geest, gelyk uwe Vaders, [alzo] ook gy.
Handelingen VII: 51.

[p. 127]

De keisel-steen in 't veld gelegen,
Ontfangd zo wel den dauw en regen,

Als 't groeizaam en verheug'lyk kruid,

(In zyn bevalligheên te pryzen,
Beloovende een goede spyze,)

Dat naast, en om hem heenen spruit.

Maar doch van al dat toe bereijen,
En word'er van hem geen gedyen,

Het vloeid'er alles over heen;

De Zomer komt en loopt ten ende,
De Jaaren keeren ende wende,

Het is, en blyft een harden steen.

Wat is de Wereld in zyn breete,
Zo ver, als d'oogen overmeete

Een mager en verdorven land!

Wat legd'er al een zaad van steenen,
('t Zyn harde herten die wy meenen)

Zo hier en daar aan alle kant.

Daar zo veel straalen van genaden,
Daar zo veel dauw van liefde daaden,

En regen van barmhertigheid,

[p. 128]

 

Aanmoediging, en vriend'lyk nooden,

 

Op 't groote heil haar aangebooden,

 

Onvruchtbaar over heenen gleid!

 

Zo laat verhardheid van zich glyden,

 

Een schoon getal van goede tyden,

 

Terwyl de Landheer vrucht verwacht:

 

Men gaat 'er af, en op en neder,

 

Zo als men 't liet zo vind men 't weder,

 

Het groote heil blyft ongeacht.

 

Zal dan Gods gunst als water dryven,

 

En zult gy menschen steenen blyven,

 

Daar zich 't begeeren niet ontsluit?

 

Op dat den zegen in mag zinke,

 

En die versmachte dorheid drinke,

 

Zo dat het leeven wasse als kruid?

 

Want gy, ô steen! van 't menschlyk leven,

 

Zyt in een hooger graad verheven,

 

Als doode en redenlooze stof;

 

De Zond'aard moest u niet versluiten,

 

En houden 't leevend maaken buiten,

 

Zo doende blyft gy hard en grof.

 

Als dan de Landheer eens zal komen,

 

(Op dat het quaad werd weg genomen,)

 

En zynen Akker schoon bereidt,

[p. 129]

 

Met zuivering van struik en steene,

 

Verwacht dan 't lot, met deze en geene,

 

Dat u des Heeren hand versmyt.

Jezaias XLVI: 12.
Hoord na my, gy styve van herten: gy die verre van der gerechtigheid zyt.

Ezechiel II: 4.
En deze kinderen zyn hart van aangezichte, en styf van herten: ik zende u tot hen; en gy zult tot hen zeggen, Zo zeid de Heer e HEERE.

En Kapittel XI: 19, 20, 21.
En ik zal hem eenderlei herte geeven, en zal eenen nieuwen geest in 't binnenste van u geeven: en ik zal het steenen herte uit haaren vleese wegneemen, en zal haar een vleesen herte geeven.
Op dat ze wandelen in myne inzettingen, en myne rechten bewaaren, en dezelve doen: en zy zullen my tot een volk zyn, en ik zal hen tot een God zyn.
Maar welker herte het herte haarer verfoeiselen, en haarer grouwelen na wandeld, der zelver weg zal ik op haaren kop geeven, spreekt de Heere HEERE.