Beschouwing der wereld

[p. 46]

De Donder.

Tot Verbaastheid.

God donderd met zyne stemme zeer wonderlyk: hy doet groote dingen, en wy en begrypen ze niet.
Job XXXVII: 5.

Wy dan weetende den schrik des Heeren, bewegen de menschen tot het geloove.
2 Korinth: V: 11.

[p. 47]

Als 't Onweer optrekt, en ons dreigd met harde vlaagen,
Van flikk'rend blixem-vuur en zwaare donderslagen,

Dan zinkt het moedig hert, en temt den eid'len geest,

Gelyk het stoute kind, dat voor de Roede vreest;

Maar als het dreigement der straf is wech geweeken,
Begint de dartelheid het hoofd weêr op te steeken,

En speeld, gelyk voor heen, het oude Zonden-spel,

Niet ziende op 't gevaar, of dreigen van de hel;

Als iets, dat ver en flaauw, hem scheem'rig komt te vooren;
Zo laat hy 't aanstaan, en verwacht Gods eeuw'ge tooren:

Maar zo, als by mooi weer, in d'aangenaame tyd

Daar 't mens'lyk leven zich in vrolykheid verbleid,

Somwyl in korten tyd, een lucht komt op gereezen,
Die 't hemels blaauw bedekt, en 't volk met schrik doed vreezen,

Zo haastig komt somtyds het dood'lyk wee en ach!

En treft de vrolyke en gezonde levens-dag.

ô Wee! ô ach! ô Mensch! gy ziet het Onweer komen,

[p. 48]

 

Dat u met zyn gelaat, op uwen weg doet schroomen,

 

Terwyl de donderbui zyn wolk allenks verheft,

 

En bergd uw lyf by tyds, eer dat het Onweer treft:

 

Weest doch zo wys'lyk, om bedachtelyk te leeren,

 

Dat gy het eeuwig leed der Zielen ziet van veren,

 

En met uw blootheid in een goe verschuiling gaat,

 

Eer u de donder van Gods tooren nederslaat.

Psalm XVIII: 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15.
Doe daverde en beesde de Aarde, en de gronden der bergen beroerden zich, en daverden, om dat hy ontsteeken was.
Rook ging op van zyner neuze, en een vuur uit zynen mond verteerde; koolen werden daar van aangesteeken.
En hy boog den hemel, en daalde neder, en donkerheid was onder zyne voeten.
En hy voer op eenen Cherub, en vloog; ja hy vloog snellyk op de vleugelen des winds.
Duisternisse zettede hy tot zyne verberginge; rondom hem was zyne tente, duisterheid der wateren, wolken des hemels.
Van den glans die voor hem was, dreeven zyne wolken daar heenen; hagel en vuurige koolen.
En de HEERE donderde in den Hemel, en de Alderhoogste gaf zyne stemme; hagel en vuurige koolen.

[p. 49]

En hy zond zyne pylen uit, en verstrooideze; en hy vermenigvuldigde de bliksemen, en verschrikte ze.

Psalm XXIX: 3, 4, 5.
De Stemme des HEEREN is op de wateren, de God der eeren donderd; de HEERE is op de groote wateren.
De Stemme des HEEREN is met kracht; de stemme des HEEREN is met heerlykheid.
De Stemme des HEEREN breekt de cederen; Ja de HEERE verbreekt de cederen Libanons.

Psalm CIV: 7.
Van u schelden vlooden zy, zy haasteden haar wech voor de stemme uwes donders:

Jezaias XXIX: 6.
Gy zult van den HEERE der heirschaaren bezocht worden met donder, en met aardbeevinge, en groot geluid: [met] wervelwind, en onweder, en de vlamme eenes verteerenden vuurs.