Vervolg van het musikaels tydverdryf

[p. 9]

Gedachten.

Toen Orfeus zyne konst deed hooren, Getuigt men, dat het domme
vee, Zig door die klanken liet bekooren, De fiere Leeuw was zelf gedwee.
Hy zag d' aller - domste dieren, By en om zig heenen zwieren,
Vil en ezel prees het lied, Zelfs het Varken knor - de niet.

2

Ik wil dat spreukje graag gelooven:

Want die deez daagen speelt of digt,

Belooft zig Orfeus te verdooven,

En houdt zig voor een wonder-licht.

Varkens, uilen, Midas - zoonen,
Tragten zulk een kruk te kroonen:

Dus ziet elk, wie heden zingt,

Steeds door snorkers zig omringd.