Vervolg van het musikaels tydverdryf

[p. 4]

Minneklagt.

Dat ieder myne liefde doeme, Dat elk de pooging
die ik doe, Vermetelheid, ja erger, noemen.
Ik volg myn loop, schoon droef te moe. Ik denk ook nooit de
kroon te winnen, Maar als de liefde 't har te raakt, Dan moet men
tegen dank be - minnen, Dewyl de ziel in vlam - .. - - .. men blaakt.

2

Myn noodlot dwong myn ziel te buigen

Voor myn bevallige Klimeen;

Dog 'k derf slegts aan my zelf betuigen,

Dat zy door my wordt aangebeen.

Wyl ik nooit weermin zal verwerven,

Wordt myne smart in 't hart versmoort.

Want ik verkies veeleer te sterven,

Dan dat myn schoone wierd verstoort.