| |
| |
| |
[Geestelijcke Rymen]
Een Geestich Ghedicht, aende Vereenichde gemoederen, door Gracy ghevloeyt.
En kan u sien noch Lesen,
Dan die ghy door uw' Geest,
Inwendichlijck verclaert,
En door uw' Liefd' geneest,
En door uw' licht bestraelt,
Die soetjes voor u daelt,
Versinckt in Liefde soet,
Dat waer ons Herten wensch,
't Verlanghen is wel Pijn,
De Hoop versacht den mensch
Vervullen door uw Kracht,
| |
| |
Ontvoncktse door u Gloedt,
Men hout een wonder Feest,
Men siet een wonder licht,
Met overschoone straelen,
Daer ghy met uw' gesicht,
Soo soetjes neer comt daelen,
Doorschijnt het al, in al,
't Is als een Sonne krans,
Klaer boven het Christal,
Ghy hebt in ons verweckt,
Die staach na boven treckt,
s' En rust in d' aerde niet,
s' En kander niet vermaecken,
Met yet dat baert verdriet,
Maer moet het Hemelsch smaken,
Waer uyt zy is ghevloeyt,
Sy is daer aen gheboeydt.
Sy moet daer weer in stroomen,
Van ons begeert ontbonden
En wenschen met bescheydt
Heel los en reyn te leven,
| |
| |
Het baert een soet accoort,
Daermen verstaet uw' sin,
Dan thoont gh'uw' wesen schoon,
Door 't menschelijck ghestalt,
Daer ghy, uyt liefd' ydoon,
Dat men 't kan sien en lesen,
Door al des menschen doen,
Dat daer Godts lieve Soon,
Heeft wooningh en bestuur,
Hier is! hier is! hier is!
Siet hier een tabernakel,
Ja het is schier mirakel,
Wat kanmen soeter wenschen,
Ghy zyt ons Herten Brief,
Daer is geen raet meer toe,
Godts liefd' climt ons te boven,
| |
| |
Noch nimmer loof van loven,
Dat spreeckt uyt ons te samen,
Liefd' verwint.
|
|