Der lijden vreucht

(1649)–Judith Lubbers– rechtenstatus


Een Liedeken,
Op de Wyse: Sal ick noch langer in heete tranen. ICk wensch van Godt dat hy wil geven, Dat ghy meucht leven, recht na sijn wil, Daerom wilt hem alleen aenkleven, En u begeven ootmoedich stil, Op dat u jeucht, in Edel deucht, Op wast alleen tot uw' Bruydegoms eer, En dat ghy leven meught naer sijn begeer. 2. t' Verstant, Memory, kracht en sinnen, Dat heeft u Godt uyt liefd' gejont, Op dat ghy hem daer mee sout minnen, Looft sijnen naem met hert en mont, Went uw' gesicht, nae 't levend' licht, Daer 't heenen hoort en altijt wesen moet, Nae d'oorsprongh en Fonteyn van alle goet. 3. Al dat ghy siet, dat moet verdwijnen, Gelijck een roock vergaet subijt, Laet doch Gods gracy in u schijnen, Op dat ghy doch voorsichtich sijt, Daer is geen rust, in d' aertsche lust, Salich is hy die 't hem in tijts ontslaet, En soect een vreucht die nimmermeer vergae[t]. 4. Bewijst u minnelijck en goedich, Tegen al die met u verkeert,
[pagina 64]
Weest altijt vriendelijck sachtmoedich, Op datmen uyt uw' wesen leert, En u soo draeght, als een wijs Maecht, Op dat ghy met uw' Heere meught in-gaen, En als de dwase niet blijft buyten staen. 5. Wilt uwen Heer stadich aenhangen, Vyt al uw' kracht, door liefden soet, Soo sal sijn gracy u omvangen, En u verlichten in u gemoet, Soo sal sijn kracht, sijn uw' versacht, Soo sal sijn wijsheyt sijn al uw' vermaeck, Wat van hem komt heeft d' alderbeste smaeck. Liefd' verwint.