Der lijden vreucht

(1649)–Judith Lubbers– rechtenstatus


Een Liedeken,
Op de Wyse: Schoon Ionckvrou ick moet u klagen. 'k WEnsch de lieffelijcke Vrede, Van des Heeren hant, En d' oprechte Liefde mede, Den volkomen bant, Die de gront van alle deugden, In hem selven is, Buyten dit en is geen vreughde, Maer heel duysternis.
[pagina 61]
2. Broeders mijn verstant is heden, Alst oyt is geweest, Die Mensch leeft niet recht in vreden, Die vleesch neemt voor Geest, 't Magh hem somtijts soo toeschijnen, Maer 't is ongewis, 't Sal door 't een of 't aer verdwijnen, Dat is doch gewis. 3. Een alleen is troost te vinden, Dat is openbaer, Schriftuer gaet het ons ontbinden, Dat is bloot en klaer, Wilt u doch tot my bekeeren, Heeft ons Heer geseyt, En sachtmoet en ootmoet leeren, Rust is u bereyt. 4. Godt die wil ons al verlichten, Door sijn Heyl'gen Geest, En in hem al voort recht stichten, Dat wy onbevreest, Voor hem mogen 't saem verschijnen, Met een Harte reyn, En in hem soo heel verdwijnen, In diep ootmoet kleyn. Liefd' verwint.