Der lijden vreucht

In houdende, eenighe geestelijcke liedekens

Een Liedeken,

Op de Wyse: De Mey die komter ons by seer bly.

DE Liefde spoet altijt en doet,
Het geen dat tot het alderbeste dient,
Sy groeyt sy bloeyt al heen en vloeyt,
Tot sy in 't aldernederst plaetse vint,
Daer toontse dan haer macht,
Want s' is alleen de kracht,
Want door 't al can gedraghen zijn,
Druck en gepijn, s' is 't Medecijn, die 't al versacht.

2. O! wel den mensch, die soo na wensch,

Godts Geest altijt tot een vertrooster heeft,
Die niet en is vermast van last,
Maer al sonder verdriet met Gracy leeft,
O! Goddelijck beleyt, ghy die door u wijsheyt,
By mensch u voeght al door den Geest,
Heelt en geneest, gelijckmen leest, die u verbeyt.

3. Want ghy seer tem, doet op uw' Stem,

Daer ghy te recht wel wort ghenomen waer,
Vw' soet gheluyt, weeght overluyt,
Door uw' goetheyt komt gy den mensch so naer
Waer't mensch siet hy verdwijnt,
Als dit licht in hem schijnt,
En singht met Vreughden een blyde Gesangh

[p. 27]

 

Ter eeren tot danck, noyt soeter geklanck,

 

Vry sijnde van pijn.

 

4. O Lief minnaer, leyt ons doch daer,

 

Ghy met uw' lief getal eeuwich sult zijn,

 

Door dit foreest, in uwen geest,

 

Daer ghy ons aendoen sult de klaerheyt dijn,

 

Dit onnosel lichaem, sult gy daer seer bequaem,

 

Vercieren met vreughden in uwen throon,

 

En geven ten loon, des levens Kroon,

 

Een Hemelsche naem.

Liefd' verwint.