Het land der verbeelding

XXIV.

Toen Servaas een paar dagen later aan den koster vroeg, hoe de reis met madame Behaghel afgeloopen was, antwoordde hij kortweg: ‘Goed.’

En nader uitgevorscht, of hij haar huwen ging, sprak hij: ‘Neen, wat ik gezegd heb, was allemaal maar om te schertsen, dit kunt gij wel begrijpen, ik zou zeker zoo dwaas niet zijn om met eene weduwe te trouwen, die oud genoeg is om mijne moeder te wezen,’ en hij lachte gemaakt.

[p. 53]

Doch dit was nog niet het onaangenaamste voor den koster: bij tante Clemens werd er hem ook naar gevraagd; want de kleine slachtersjongen was komen vertellen, dat Leander geene lessen meer gaf bij madame Behaghel. De koster beweerde daarop, dat zulks kwam omdat hij ook eens eene vacantie begeerde, hetgeen in dit geval toch moeielijk aan te nemen was.

Hij scheen echter niet terneergeslagen en sprak over de aanstaande reis van het muziekgezelschap waarvan ook hij deel uitmaakte en dat naar Brussel wilde gaan om een festival tijdens de Septemberfeesten bij te wonen. Daar beloofde hij zich veel genoegen van.