Het land der verbeelding

VII.

Des anderdaags was de koster daar al vroeg, even na de laatste mis. Hij scheen zeer werkzaam en vlug ter hand en de piano was dra in orde, voor zooveel zulk een oud, versleten instrument nog te herstellen was. Omtrent één uur kwam hij terug en Gabrielle volgde er hem weldra: zij was daar bijna immer na den middag.

Zij wilde eerst niet zingen en lachte verlegen en trok zich terug, doch Useken duwde haar weder vooruit, en op de verzekering van den koster, die aan het klavier zat, dat hij haar niet bezien en niet lachen zou, begon zij onder zijne begeleiding met een zeer fijn stemmetje een lofzang door den neus te zingen.

De koster zou haar eens eene romance medebrengen, beloofde hij haar knipoogend.

Thans was het de beurt van Useken. Deze liet zich niet smeeken, doch kon niet, verzekerde zij.

Do, zong de koster, eene toets op het klavier nederslaande en Useken zong achter. Zij moest heel de klankladder zingen, schertste hij, doch aan de derde noot was zij er niet meer en konden toon niet vatten, hoe vaak hij haar dien ook voorzingen mocht. Het

[p. 16]

was zeer kluchtig; Useken scheen er volstrekt niet over onthutst en lachte mede.

‘Maar zou tante het niet hooren?’ vroeg de koster in eens met gedempte stemme.

Neen, tante sliep in de achterkamer, dat was te ver.

O, Gabrielle had zulken lust gehad muziek te leeren; zei ze, in de kostschool, zulken grooten lust, doch nu was het te laat...

‘Volstrekt niet,’ beweerde de koster, en hij deed haar voor hem nederzitten, als gij wilt zal ik het u toonen.’ En hij leerde haar do, re, mi, fa, sol, fa, mi, re, do, spelen, dat zong hij overluid.

Het meisje had wat moeite met de toetsen: zij hield hare vingeren krom en de eene schoot naar omhoog telkens als zij met de andere een toets had nedergeduwd, doch het was des te vermakelijker. Zij scheen niet meer verlegen en had nog nooit zooveel vreugde genoten, hoewel zij niet luidruchtig schaterde zooals Leander, noch zoo opgewekt praatte als Useken.

‘Tot morgen,’ zeiden zij alle drie bij het afscheid, en zij vergaderden alle dagen in de voorkamer van vrouw Clemens.