V.
Het was een sombere, regenachtige, sneeuwachtige Decemberdag, waarop het huwelijk plaats greep. Er werd geene bruiloft gehouden; er werd ook geene speelreis gedaan: het was thans winter, zei Alexis verontschuldigend, de dagen waren koud en kort, en later, in den zomer, zou niets hen beletten eene schoone, verre reize te doen, en zijne huisgenooten stemden volkomen met hem hierin mede.
Zulke uitgestelde speelreizen geschieden niet, dat weten alle partijen even goed, hoe ernstig zij er ook van spreken; men tracht enkel hierin anderen en zich zelven te bedriegen in het vooruitzicht der mogelijkheid later de verzuimde vreugde in te halen. De ware reden, de onuitgesproken, waarom eene bruiloftreize geene plaats heeft, is de geldelijke quaestie, en zoo was het ook hier; hoe gaarne Alexis met zijne jonge bruid Parijs, dat hij niet kende, had bezocht, hoezeer hij ook voelde, dat het thans of nooit het oogenblik was samen een klein uitstapje in den vreemde te doen, om niet dadelijk het gewone leven weder aan te vangen, samen te zien en te bewonderen en, van allen anderen omgang afgezonderd, enkel tot elkaars gezelschap beperkt, elkaar beter te leeren kennen en vertrouwen, toch zou hij het nooit gewaagd hebben eene enkele maal in zijn huis dat verlangen te opperen. Ook schenen zijne moeder en zusters zulks niet voor mogelijk te houden. Alexis was steeds gewoon geweest al het geld, dat hij won, getrouw af te geven: hij was zoo bescheiden in zijne levenswijs, en zoo weinig geneigd iets voor zich zelven te verkwisten, dat hij verre van fondsen te vragen voor eene speelreis, zich schaamde eene oorzaak van grootere uitgaven in
Auteursrechtvrij