Zangen van Bilitis

[p. 161]

Beetgenomen.

Ik word wakker... Is hij er vandoor? Liet hij wel iets voor
me achter? Nee: twee lege amfora's en vertrapte bloemen.
En het tapijt is rood van wijn.

Ik heb geslapen, maar ik ben nòg dronken... Met wie ben
ik dan thuisgekomen? ... Toch zijn we met elkaar naar bed
geweest. Het bed is zelfs doorweekt van zweet.

Wie weet waren ze wel met meerdere; het bed ligt zo erg
overhoop. Ik weet 't niet meer... Maar iemand heeft ze
toch gezien! Daar is mijn Frygische. Ze slaapt nog steeds,
dwars voor de deur.

Ik schop haar in de borst en schreeuw: ‘Teef, kon je niet..’
Maar ik ben zo schor dat ik niet spreken kan.