Zangen van Bilitis

[p. 153]

Droefgeestigheid

Ik huiver, want de nacht is kil en 't bos is nat. Waarom heb
je me hier gebracht? Is soms mijn grote bed niet zachter dan
dit mos, bezaaid met stenen?

Straks heb 'k op mijn gebloemde kleed vlekken van groen;
mijn haar is al verward met twijgjes; mijn elleboog, kijk hoe
mijn elleboog besmeurd is van vochtige aarde.

Toch volgde ik vroeger in het bos degene die... Oh! Laat me
eventjes met rust, ik ben vanavond triest. Laat me hier
zwijgend zitten met m'n handen voor m'n ogen.

Kun je nu werkelijk niet wachten! Zijn wij soms redeloze
beesten, dat wij ons zo zouden gedragen! Laat me met rust.
Je zult mijn knieën noch mijn lippen openen. En zelfs mijn
ogen sluiten zich, uit angst te schreien.