Zangen van Bilitis

[p. 128]

Wellust

's Nachts lieten zij ons op dat witgeverfd terras bezwijmd
temidden van de rozen achter. Heet zweet gutste als tranen
uit onze oksels over onze borsten. Onstuitbaar was de wellust
die onze verwarde hoofden purper kleurde.

Vier gekortwiekte duiven, gebaad in vier reukwateren,
fladderden stil boven ons. En van hun vleugelen drupten
droppels geur neer op de naakte vrouwen. Zo werd ik
overstroomd met irisolie.

O moeheid! Ik legde mijn wang te rusten op de buik van
een jong meisje dat zich met mijn vochtig haar in koelte
wikkelde. De geur van haar saffranen huid bedelmde mij
m'n open mond. Zij sloot haar dijen rond mijn hals.

Ik sliep, maar een uitputtende droom wekte mij weer: De
Iynx, vogel der nachtelijke begeerten, zong vol van
hartstocht in de verte. Ik hoestte met een huivering.
Langzaam, heel langzaam verhief een smachtende arm zich
als een bloem door de avondlucht, in de richting van de
maan.