Gedichten

[p. 21]

Wandelen
III

Men gaat voorbij, arm kind met duistere oogen;
Men hoort het schreien niet van uw guitare,
Niet dat er wrevel snerpte van uw snaren,
Toen ruw-speelsch er uw vingers over togen.
Men gaat voorbij; en gij aan de ellebogen
Merkt wel het leven, waar gij door blijft waren
Met uw tril-lippen en verzengde haren
En 't aanzicht hemelwaarts en blind-witte oogen...
Kind, als gij wist wat zien een pijn kan schaffen,
Gij zoudt de zon niet zoeken zoo, de straffe;
Maar op klaar dag verlangen naar den nacht...
Verworpelinge, zou 't u goed zijn mogen,
Wen ik u liefhad om uw duistere oogen...
O, tokkelaarster, speel met vingren zacht.

Madrid 1886.