Gedichten

[p. 7]

Jac. van Looy
Gedichten

[p. 9]

Herfst

De Zomer kwam met lachen, ging met tranen -
Ik hoorde 't lachen, achl ter nauwernoode...
En toen ik kwam, toen was zij heengevloden,
En 'k zag nog vèr haar lichte vormen tanen:
Nu weent zij droef om al de heengegane
Verstomde zangers, om de witte en roode
Gepluimde bloemkens, die de groene zode
Eens cierden, waar zij trad, in breede banen.
Laasl boven 't rits'lend weenen steigert luid
Het wilde lachen van de Herrefst uit,
Der wreede met een wijnrank om de lokken:
Zij lacht en schudt de lange, donk're haren...
Daar daalt een vloed van dorre, doode blâren,
Gelijk een sneeuw van roode, gouden vlokken.

October 1884.