Vaderlandsche historie. Deel 23

L. Genneté doet zich als een Waterwerktuigkundige kennen.

Ongunstige Beoordeelaars van het Character der Landzaaten hebben te meermaalen geklaagd, dat men hier, ter aanmoediging van Kunsten en Wetenschappen niets over hadt; doch konden zy, daar de Bewysstukken voor het tegendeel te duidelyk spraken, om gelochend te worden, hun onbillyk oordeel op geene andere wyze regtvaardigen, dan met aan te merken, dat Voordeel aanbrengende Kunsten 'er van moesten uitgezonderd worden by een Landaart, die alles ten eigenbaat aanwendt. 't Is waarheid en geen schande, dat, over 't algemeen gesprooken, de Nederlanders zich meest op nut aanbrengende Kunsten toeleggen, en het deeze aan geene aanmoediging laaten ontbreeken. Een en andermaal hebben Vreemdelingen zich van deeze geestneiging bediend, en, door een veelbeloovend voorgeeven, van iets ongewoons te kunnen uitvoeren, zelfs kundi-

[p. 181]

gen beleezen, terwyl zy het veel gerugts maakend werk steeken laatende, toonden geen ander doel gehad te hebben, dan ten kosten van den voordeel bedoelenden Nederlander, eenen geruimen tyd te leeven, of zich te verryken. Hier van leverde dit Jaar een spreekend voorbeeld op, in den eindelyken afloop van het lang verwagte Waterwerktuig, des Heeren leopold genneté, een Lotharinger van afkomst, die op Leydens Hoogeschool, Onderwys in de Natuur- en Wiskunde ontvangen, boven al de lessen van den grooten 's gravesande genooten, en vervolgens, als Ingenieur en eerste Wiskunstenaar, een geruimen tyd in dienst van zyne Roomschkeizerlyke Majesteit gesleeten hadt. De Waterwerktuigkunde scheen meer dan iets anders zyne aandagt bezig gehouden, en hy, in 't vervaardigen van Werktuigen, die het Water op eene meer dan gemeene hoogte gemaklyk, en zonder veel kosten, opwerkten, groote vorderingen gemaakt te hebben.