Vaderlandsche historie. Deel 23

In Holland is men over dit stuk niet eens.

Alle de Leden der Staatsvergadering van Holland hadden den Verzoekbrief der Gouvernante overgenomen; de byzondere Raadslagen inkomende waren verre van éénpaarigheid, en eene vlotte goedkeuring. De twee eerststemmende Steden, Dordrecht en Haarlem hadden op dit stuk 't zelfde inzien, als wy wegens de Edelen te Utrecht breed ontvouwd hebben, in zo verre de onverbreeklykheid der Grondwet wegens de Erfopvolging betrof, en de ongeraadenheid om 'er in deezen van af te gaan. ‘By de Landwet,’ lieten die van Dordrecht zich hooren, ‘was voorgeschreeven wat 'er, met opzigt tot de Overerving der Stadhouderlyke Waardigheden, in het Vorstlyk Huis van Oranje en Nassau, naauwkeurig moest gedaan en wat 'er stipt gelaaten moest werden; dat niemand, wanneer hy by de Wet bleef, zich verantwoordelyk maakte, daar hy gevaar liep om zich aan verwyt bloot te stellen, zo haast de afwyking de allergeringste gevolgen naa zich sleepte. Alle voorzigtigheid vereischte, derhalven, die Grondwet, in alle haare deelen, zorgvuldig en heilig te onderhouden, hier by

[p. 39]

hadt de Stadhouder, zo wel als de Staaten, het hoogste belang; zo lang die Wet ongeschonden bleef, genoot ieder zyne Regten en Voorregten, en werd niemand eenige reden tot klagten of verwyt gegeeven; doch, wanneer men de banden daar van ééns losmaakte, met hoe veele bepaalingen, die losmaaking ook mogt geschieden, liep men gevaar om van den eenen stap tot den anderen te komen, en het geheele zamenstel te zien ondermynen, en daar uit alle nadeelige gevolgen voor den Staat voortvloeyen.’ Wel mogten die van Dordrecht de voltrekking van het Huwelyk lyden; doch konden niet van zich verkrygen om ontslag van die Wet te verleenen. - Haarlem oordeelde zich heilig aan deeze Grondwet te moeten houden.