Volks lieden-boek
(1785)–Adriaan Loosjes–
Auteursrechtvrij
[pagina 57]
| |
Myn vaderland, hadie!
'k Hoop dat ik ras myn volk gezond
En vrolyk weder zie:
Dat gaat nu zo na Groenlands kust,
Beeft wallevisschen! beeft,
We zyn aan 't boord reeds ongerust,
Of 't spek zyn reuk nog heeft.
Ik droomde daar zo even al,
Maar wierd 'er in gestoord,
Hoe of 'er reeds een groot getal
Van visschen lag aan boord.
'k Stond op de visch aan 't werk, terwyl
Vrat hem een Haai vast op.
Toen sloeg ik met een endtje byl
Dien spekdief op zyn kop.
Ik zeî, jou asserante dief!
Loop na jouw makkers heen:
Zeg smaakte jou dien snuitslag lief,
Met zonk hy als een steen.
Toen riep men my net uit myn kooi,
En toen zag ik recht bril.
Want waarelyk die droom was mooi.
| |
[pagina 58]
| |
De goeye Hemel wil
Dat hy slechts waarheid worden mag,
'k Verlang in myn gemoed
Reeds na een blyden monsterdag.
ô Die is wonder zoet!
Wanneer men met een schip vol spek
Gekomen is op stroom,
Dan is 'er juichen geen gebrek,
Elk hiet ons wellekoom!
De Reeders komen in een sloep
Met hun Boekhouder an,
My dunkt ik hoor reeds hun geroep.
Zy zien na ieder man,
Net of wy zo de visschen maar
Opgreepen uit de zee.
En Reeder zeî,, zoon visch weegt zwaar.
‘Waar vang jy die toch meê?
‘Zo met een Net of hengelroe?
Dat was een schrandre vent.
Ik zeî en lachte hem reis toe,
Jy raadt het zo omtrent.
| |
[pagina 59]
| |
Harpoenen! lensen! wacht uw beurt,
De lynen leggen klaar.
Een lassert is het, die 'er treurt
Om al het doodsgevaar.
Schoon alles, dat in Groenland is,
Ons na het leeven staat,
Wy weeten immers tot een visch
Gelyk een eiland raad,
En zo ik nu al blyven zou,
Dan baat my nog geen schroom.
Als ik my zelven zo beschouw,
Ik leefde nog al vroom.
|
|