Volks lieden-boek

[p. 23]

De huismoeder.

Wys: Men zag Dametas langen tyd.

Waarom zou ik toch treurig zyn,

Om al myn huis beslommeringen.

Dat andren 't werk vry lastig schyn,

My niet: my doet het vrolyk zingen,

Myn huisgezin is al myn vreugd,

En is me een oefenperk van deugd.

Myn man, zo braaf, zo lief van aart,

Is yvrig om den kost te winnen,

Hy 's met myn kinders my zo waard,

Wie zou ze ook meêr dan ik beminnen,

Maar, schoon ik teder hun bemin,

Ik zie er wel gebreken in.

Laast zeî myn man in stilte’, vrouw!

‘Gy zyt wat hard: Laat dat eens loopen.

Neen, zeî ik, kind! 'k wil geen berouw

En traanen voor myn grysheid koopen.

Gestrenge tucht met gunst gepaard

Vormt kinders van een braaven aart.