Het leven van Johannes Wouter Blommesteyn

[p. 89]

Vijfde hoofdstuk.

Na ruim twee jaren tijdsverloop was het prachtig Huis in de stad zooverre in orde geraakt, dat, staande den zomer, het zelve geheel van nieuwmodische huissieraden was voorzien geworden, en zijne oude woning van de bruikbaarste ontledigd geraakt. Ook was het met willem beelaarts en alida westendaal eindelijk zooverre gekomen, dat men besloot, om, staande dezen herfst, met elkander in het huwelijk te treden; terwijl aan hem, gelijk ook, een jaar vroeger, zijne zuster henriette, meerderjarig geworden zijnde, nu ook door blommesteyn, als Voogd, behoorlijke rekening en afgifte gedaan was, van het geen, waarop beide, uit de nalatenschap van hunne moeder, aanspraak hadden. Blommesteyn had namelijk aan Ds. A*** zijn woord gehouden, door, schoon de strengheid der letter van het Testament het anders toeliet, te maken, dat zij althans geene

[p. 90]

redenen hadden, om zich te beklagen over de inhaligheid van blommesteyn, wanneer zij, gelijk hun beide bekend was, in aanmerking namen, hoe dwaas de liefde van hunne moeder gevestigd was geweest op eenen zoo jeugdigen man, als blommesteyn, welke, met haar ter vrouw te nemen, geen ander oogmerk kon hebben, dan zich van haar aanzienlijk vermogen meester te maken. De tijd des huwelijks bepaald zijnde, was 'er blommesteyn bijzonder op gesteld, dat de dag van het Aanteekenen als Bruid en Bruidegom van alida westendaal en willem beelaarts, dezelfde wezen zou, als die der inwijding van zijn nieuw gebouwd huis, waartoe zich alle de vrienden ligtelijk lieten bewegen; schoon de huisvrouw van westendaal verklaarde, dat zeker de Bruilost in zwier verre zou moeten achterstaan bij deze partij, daar noch haar staat, noch haar huis, zoodanig eene pracht zou veroorloven; als buiten twijfel het oogmerk van den Heer blommesteyn bij zulk eene dubbelde partij zijn zou. Westendaal stelde daaromtrent zijne huisvrouw gerust, daar dan ten minste ook de helft van het geen de Heer blommesteyn mogt voor hebben, op de inwijding van deszelfs huis kon worden afgeschreven.

Jammer was het, dat die goede man, juist daags voor het Bruid worden zijner dochter, door eene zoo hevige koorts werd overvallen,

[p. 91]

dat hij het, den volgenden dag, niet wagen durfde, om het groote feest bij te wonen; en het was alleen op zijnen sterken aandrang, dat zich zijne huisvrouw zelfs bewegen liet, om deel te nemen aan deze partij; schoon zij geenszins ontkennen wilde, dat zij zeer nieuwsgierig was, om dat van buiten zoo prachtig gebouw van binnen te zien, gelijk ook de huisraden, die deszelfs luister zeker nog zouden vermeerderen: waarbij nog kwam, dat de Doctor geene zwarigheid ter wereld stelde in de ongesteldheid van haren man. Geenszins had zich Juffrouw westendaal bedrogen, met zich alles prachtigs van dat huis en feest voor te stellen; ja zelfs werd in alle deelen hare verbeelding nog verre overtroffen.

Blommesteyn, welke zich nu in zijne volle heerlijkheid bevond, verheugde zich niet weinig, dat van dat alles ook Juffrouw westendaal getuige was, en tevens, dat, daar de Heer westendaal afwezig was, hij het geluk zou hebben, om deszelfs plaats bij de Bruids moeder, als Bruidegoms vader, te bekleeden. Hij kon niet nalaten, al spoedig, haar te vragen: ‘Wat haar van het huis en de meubelen dacht?’ ‘Ik zal 'er niet veel van zeggen,’ antwoordde Juffrouw westendaal; ‘maar gij zult toch mij zeer wel begrijpen, Mijnheer! als ik u verklaar, dat ik mij niet herinner, ooit zulk eene pracht bijgewoond te hebben, dan op de Hofstede van den Heer koolaart.’

[p. 92]

De disch en de aanrigtingen stonden volkomen in evenredigheid met de weidsche zwier en pracht, daar de maaltijd in de groote zaal gehouden werd, waar alles van kristal en goud en groene slingers blonk, en de menigte van glazen lusters, van waskaarsen voorzien, in de spiegels wederkaatsten. Alles was ééne luidruchtige vrolijkheid onder het groot aantal gasten, bij welke zich mede, als een achterneef van Bruigomszijde, bevond, de Dichter jan baptist wellekens, dien de roem nagaat, van een der zoetvloeijendste Dichters van zijnen tijd geweest te zijn. Hij had voorzien, dat men bij den maaltijd van hem, naar gewoonte, een Gedicht zou verwachten, en toen het nageregt was opgedragen, en de groote dronk op het huwelijk, welks ondertrouw heden had plaats gehad, ingesteld, rees de Dichter wellekens op, en verzocht de vrijheid, om de dichtregels, die hij ter gelegenheid van de ondertrouw van zijnen neef willem beelaarts met Juffrouw alida westendaal vervaardigd had, voor te dragen. - Het had wel eenige moeite in, om de drokke en woelige gasten tot stilzwijgen te brengen; ja de Heer blommesteyn en de Speelnoots, waren zelfs genoodzaakt tot de gasten eenigzins op eenen gebiedenden toon te spreken, waarna wellekens het volgende Dichtstuk las: