Historie van Mejuffrouw Susanna Bronkhorst. Deel 5

[p. 296]

Twee honderd zesde brief.
† Mej. Susanna Bronkhorst aan den Heer Frederik Bronkhorst.

Parijs, 1. Junij.

Hooggeachte Papa!

Gij, ziet, dat deze brief door eene andere hand dan de mijne geschreven is, alleen zal de onderteekening door dezelve geschieden. De Heer Walraven zal u den een of anderen tijd zeker berigten, en gij zult het gedeeltelijk reeds door broeder Jakob weten, door welke vreemde omstandigheden ik eindelijk in deze stad gekomen ben; daar zelfs heeft de man, die de oorzaak geweest is van eene verwijdering tusschen u en mij, niet opgehouden mij te vervolgen. 't Is zoover (want mijn toestand gedoogt niet, dat ik in eenige bijzonderheden trede) 't Is zoover met mij gekomen, dat ik thans zeer ziek lig in een der Hospitalen van Parijs - evenwel zoo de dood niet onverwacht een einde van mijn lijden maakt, zal ik naar het Hotel, dat de Heer Walraven betrokken heeft, worden overgebragt. Maar ik ben zwak, zeer zwak, en de schokken, die

[p. 297]

ik heb doorgestaan, veroorzaken, dat bij elke verheffing der koorts, mijne verstandelijke vermogens meer en meer belemmerd worden. Daar ik thans nog het gebruik van dezelve heb, en gelegenheid, om door eene vriendin, u eenige weinige letteren te doen toekomen, hoop ik, dat het u niet onaangenaam wezen zal, althans mijn hart gebiedt het mij, dat ik, als op den oever van het graf, u mijnen dank betuige voor alle de bewijzen van vaderlijke liefde, die ik in zulke ruime mate van u genoten heb.

Heeft een ongelukkige zamenloop van gebeurtenissen mij beroofd van het genot dier kundigheden, welke ik door uwe liefderijke zorg in velerleije zaken heb opgedaan; - zij hebben mij, zelfs in vele onaangename oogenblikken, tot grooten troost verstrekt, en het leven dragelijker gemaakt, dan hetzelve anders zou geweest zijn. Ja zelfs dat, hetwelk ik alleen als eene soort van tijdkorting, ook onder het toevoorzigt van mijne onvergeetbare Mama geleerd heb, heeft mij eene poos tot een middel van bestaan gestrekt - en zou het nog strekken, indien niet een nieuw noodlottige wending door mijnen vervolger veroorzaakt, ook die uitzigten had doen verdwijnen. - Bovenal zeg ik u dank voor de goede gelegenheid, die gij mij geschonken hebt, om bij mijne eerbiedwaardige Madam Gibbon, behalve zoovele nuttige onderrigtingen, onderwezen te worden in den beminnelijken Godsdienst, die

[p. 298]

mij in alle tegenspoeden, en bovenal nu ik den dood als voor oogen zie, vertroost en bemoedigt. Ja, waarde Papa! schoon ik nog zeer jong ben en nog maar kort geleden mij vele aangename levensjaren beloofde; nu, onder de toelating van God, zoo menigvuldige ongelukken mij bejegend zijn, en ik daardoor de ijdelheid der blinkendste vooruitzigten heb leeren kennen, gevoel ik geene bijzondere verkleefdheid aan het tijdelijke. Ik ben vervuld met de blijde hope der onsterfelijkheid - en het is alleen aan God bekend, binnen hoe weinige dagen, ik die dierbare vrouw wedervinden zal, die eenmaal het voorwerp was van mijne teedere liefde hier op aarde ... welker verlies mij zelfs de helderste oogenblikken van mijn leven verdonkerde. Ik kan mij geene aardsche genoegens voorstellen, die halen kunnen bij het hervinden van die dierbare afgestorvene in eenen staat van eindelooze zaligheid.

Volgens de laatste berigten, die ik van broeder Jakob ontvangen heb, was ook de staat van uwe gezondheid zeer wankelbaar. Uwe jaren beginnen te klimmen - en het bedroest mij, op mijn sterfbed, dat de last van den ouderdom, die op zich zelf zwaar genoeg is, door bijkomende omstandigheden nog verzwaard wordt, en ik bid God, als met stervende lippen, dat Hij u dien met gelatenheid doe dragen, en met zoo weinig verdriet als mogelijk den nabij zijnden eindpaal van het le-

[p. 299]

ven naderen: en ik hoop, dat wij elkander weder zullen vinden in die oorden van eindeloos geluk, voor welks bevatting ons eindig verstand te zwak is. - Dat broeder Jakob en zuster Wilhelmina, indien gij over mijnen dood tranen van droefheid stort, zoo als zich misschien mijn te hoogmoedig hart verbeeldt, die tranen door hun liefde en braaf gedrag afdroogen - en mogt de terugkeering op het pad der Deugd van broeder Abraham een genoegen van uwen ouderdom uitmaken. - Vaarwel in eeuwigheid!

Uwe hoogachtende en liefhebbende Dochter

Susanna Bronkhorst.