Historie van Mejuffrouw Susanna Bronkhorst. Deel 4

[p. 176]

Honderd twee en zestigste brief.
De Heer Gualtherus Hermannus Deodatus van Leeuwen aan Mejuffr. Susanna Bronkhorst.

Utrecht, 19. April.

Aanbiddelijke Schoone!

Nog ben ik geheel gepenetreerd van de rencontre van gisteren, bij het uitgaan van de R – Kerk! Ik ben een groot kenner van de sekse, want ik ben te Parijs en te Londen geweest - en zonder vaniteit gesproken, ik heb daar alles gezien, wat adorabel was – maar sedert gisteren – sedert gisteren doe ik niet dan uitroepen: Ik ben een kind – ik ben een kind – ik heb nog niets gezien. – Entre nous ik was niet van gedachten, dat de natuur in staat was zulks een ensemble van volmaaktheden voort te brengen, als ik de eer gehad heb van in uwe bekoorlijke persone als geconcentreerd te zien. – Mijn Papa de Domheer was gister avond meer of min inquiet over mijn verstand, en ik was ook waarlijk in een extase, zoo als ik, hoe zeer ik altijd zeer sensibel ben over alles, wat schoon is, niet weet

[p. 177]

immer geweest te zijn. Ik hief den geheelen avond één jubeltoon aan over mijne merveilleuse ontdekking. Maar heb ik mij ook geabuseerd, zoo vroeg ik dikwijls aan mij zelven, heb ik misschien door distractie van gedachten mij geimagineerd een voorwerp te zien, dat in de reeliteit der dingen niet bestond? Maar neen! neen! ik heb u, o adorabele Dame, wier naam mij onbekend is ... en die bij mijn eerste abordement als eene Sylph daar henen zweefde, ik heb u anderhalf uur in de R – Kerk met verwondering zitten te beschouwen. – O gij! gij zijt het voortreffelijk être, dat ik zoolang gezocht heb. Schoone onbekende! die ik bij het huis van Madame Veuve Beukelman heb zien verdwijnen.... Nu is de teerling van mijn noodlot geworpen.... De mijne zult gij, de mijne moet gij worden.... Mijn Papa, de Domheer, wiens eenige zoon ik ben, dringt 'er op, dat ik mij eerst informere ... maar wat informatien komen 'er te pas naar een Engel, zoo als gij zijt! Dat zijn zoo, entre nous, de droomen, de melankolike fantasien van den ouden dag, want mijn Papa is reeds vijf en zestig jaren – en bezit een aanmerkelijk kapitaal. – Wat mijn persoon betreft, ik ben, zoo als UEd. misschien zal gereflecteerd hebben, wel niet zeer gigantesk, maar, zoo ver mij bewust is, welgeschapen. Mogelijk heeft UEd. ook geobserveerd, dat ik een' groenen bril draag; ik behoor zeker onder de

[p. 178]

myopsen ... maar als eene Dame van smaak zal UEd. wel bekend zijn, dat de ton thans meê brengt, om niet zoo ver te kunnen zien als de boeren.... Ik heb ondertusschen een uitmuntend gezigt van nabij – als de voorwerpen namelijk onder mijn focus zijn. Als mijn zenuwgestel niet gederangeerd is, ben ik in staat, om de keurigste dissectien van insecten te doen, met instrumentjes, die zoo fijn zijn, dat hoe subtiel ook mijne vingers zijn, ik dezelve maar eventjes vatten kan.... – Ik speel, wanneer mijn borst het permitteert, op de dwarsfluit, en ben lid van een Liefhebberij Komedie, waarin ik den eersten figurant speel, omdat mijne memorie niet zeer geschikt is, om letterlijk zaken van buiten te leeren.... Toekomenden Zaturdag is het de de laatste Representatie. – Ik zal in den Cid, een der Lijfwachten vertoonen. O mogt ik het geluk hebben – aanbiddelijke Schoone! dat UEd. van mijne hand het inliggend entré biljet geliefde te aanvaarden, dan zou ik misschien occasie vinden, om onder het nastukje, dat die miserabele Wiskunstenaars van Langendijk zijn, een degoutabele oude Hollandsche klucht, mij met u te onderhouden en onze aangevangen kennis verder te perfectioneren. Mijn Papa, die niets liever wenscht, dan mij voor zijn' dood met eene Dame van fatsoen getrouwd te zien, is ten uiterste curieus om UEd. te zien... Hij zal, als de zinking, die op zijn gehoor gevallen is, toen hij Maandag

[p. 179]

op het Dom-kapittel was, hem permitteert uit te gaan, ook Zaturdag in de Liefhebberij-komedie zijn. Een lettertje van uwe hand te mogen ontvangen en uw' naam te mogen weten, zou de aanvang van mijne aardsche zaligheid zijn. In expectance hiervan blijf ik,

Uw Aanbidder

Gualtherus Hermannus van Leeuwen.

Het opschrift was: Aan Mejuffrouw N.N. die Zondag laatstleden, circum klokke half twaalf bij Madame Veuve Beukelman in huis gegaan is – secuur in handen.