Frank van Borselen en Jacoba van Beijeren

[p. 1]

Frank van Borselen en Jacoba van Beijeren.

Op Jacoba van Beijeren, door haare schoonheid en ongelukken zo beroemd in 's Lands geschiedenis, scheen het noodlot nu eindelijk alle zijne pijlen verspild te hebben. Reeds op haar zeventiende jaar was zij weduw geworden door den moord, gepleegd aan den Dauphijn van Vrankrijk, aan wien zij door den band des huwelijks verbonden was; daarnaa tegen haaren dank gehuwd aan den lafhartigen Jan van Braband; staande diens leeven uit staatkundige inzigten in den echt getreeden met en verlaaten door Humfried van Glochester; door eenen onrechtvaardigen Oom Jan van Beijeren, in haar erfdeel zodanig ontrust, dat zij meermaalen de wapens op zijde gord-

[p. 2]

de, en met mannenmoed de Hoekschen te velde voerde of op de vloot vergezelde; eindelijk was zij door haaren Oom Flips van Bourgonje, daar hij bijgestaan wierdt door den Kabbeljaauwschen Adel, gedwongen hem voor Ruwaard te erkennen, en hem te belooven nimmer zonder zijne toestemming een huwelijk aan te gaan. Behalven de dagelijksche kwellingen, door schaarschheid van inkomsten veroorzaakt, versleet nu Jacoba, in 't vorstlijk 's Graavenhage, in stille ruste haaren jeugdigen leeftijd, zich met de Jagt vermaakende, en met andere mannelijke Uitspanningen haar voorig leed, zo veel mogelijk, verzettende.