Wieker Lui

Ierste mès

Paosdaag!

In 's Hieregaodsvreugde waor 't in de straot al e rewaasj gewees. Vaan wie d'n daag in de loch waor had me al stumme gehuurd. De lèste hand woort aon de verseringe gelag. De blommis vaan op de Wal waor mèt palleme gekomme en lawweleerbuim; veur de deur hóng de behanger e groet baldekijn mèt lang drapperieje en rolde 'ne breie luiper dweers euver de stóp; vaan bij de wagelemeker oet 't wèrrekhoes haolde me de lèste stökker vaan d'n ierebaog dee al opstóng en de sjèlder Kaspers gaof nog 'n aonwijzing veur 't sjèld wat bove de deur hóng en get sjijf waor gegaange.

De veendele kaome te veursjijn! Wee geine vaste stek

[p. 89]

had staok 'm oet de zoldervinster of ploeiden 'm um de vinsterbaank. De zon braok door en brach obbins 'ne glood dee good doog en alles doog blinke en sjittere. 'n Gedeenstige naoberse keerde nog ins veur 't hoes vaan Lemeer en de manslui gónge nao hoes. 't Woort laanksamerhand tied veur ziech te goon aondoen. Heij en dao kaom al e bruudsje nao boete, frèl-wit dingske, hennekes in witte hejskes, de vingers oetgespreid, kruunsje op de kop mèt krolle.

Vaan bij bekker Steves brachte ze e paar mandele mèt kedetsjes, zjus wie de slachter Sjäöpkes mèt z'ne knech e paar sjotele rollaad en gekookde sjink, sjoen opgeseerd mèt bubbelende zju en pitterselie op de taofel binne ranzjeerde....

De ganse straot had de lèste weke mètgewèrrek. Dao waor gezeeg, gesjaof, getummerd,en geverref. Jong meitskes hadde slingers gemaak; ederein doog wat 'r kôs en in de groete wèrrekplaots vaan de wagelemeker waor 't soms 'ne reunie gewees vaan al wat mètdoog De straot waor wie éin femilie.... ! Meh waor 't daan ouch gei femiliefies? Waor 't neet eine vaan hun dee priester woort? 'ne Jong, dee heij gespäöld en geravot had, dee bij ederein al ins muiske had getrokke en zie jongesspeul gespäöld had met hun kinder, op hunne stóp en op hunne nere? Eine oet hun straot aon d'n altaor! Zoe gaps kort bij Slivvenhier, dee häöm noe de mach had gegeve veur de wäörd vaan 't groet misterie oet te spreke en vaan krach te doen zien! De zous haos zjeloes weure op de awwers, die dat gelök kraoge....

Femiliefies op Limbörgse maneer! Eder had gedoon wat 'r kôs. Me leet weer ins zien wat mèt samewèrreking te bereike waor.

[p. 90]

De bruudsjes trokke al nao de sjaol tegeneuver de kèrrek. De femilie Lemeer waor al nao de pastorij en noe kaom 't kommitee links en rechs nao boete.

Hoeg heui, zwarte pakker, witte bensjes en strikskes in versjeije modelle.... Mode vaan twie, dreij ginneraassies.... Zwart in alle nuanseringe, tot op 't greune aof.... Meh wat kiek me daonao? Op zoe'nen daag is 't egaol of 't eint get zwarter is es 't aander en 't aander get modieuzer es 't eint.... Me geit 'ne jonge geistelik aofhole en dát is 't veurnaomste....

De mieste hiere waoren al tot aon de kèrrek gegaange.... Dao stóng ouch 't kèrrekkoer al boete, boe Pa lid vaan waor. Zjus wie de blij klokkeklaanke d'n tied aongaove tot me de neomis góng hole, kaom Wóbbe aon mèt 'ne vuurroeie kop.

‘Mieljaar!.... höb iech dao mote wörrege veur in dat bensje te komme....! Es m'n vrouw miech neet had gehollepe waor iech nog neet heij.... Môste ouch zoe'n waffele vaan ban zien.... en dao môste daan zoe bensje en al die wittigheid mèt aonfriemele....’

Dao kaome de mèssendeenders en de geistelikke oet de kèrrek en zengers, bruudsjes en kommitee slote ziech bij hun aon.

Sjäöpkes zag oonderins tege Wóbbe; ‘Steves heet minstens 'n vlaoieplaat aofgeslik. Kiek ins wie rechop en sjtief tot 'r löp.’

‘Biste gek.... z'n vrouw heet te väöl stijssel in z'n euverhumme gedoon.... Dat kraak este d'raon kumps.... môste mer ins oplètte es 'r ziech strak oonder de mès op zien boors houjt....’

Aon de pasterij stóng 't vol vollek.... 't Kèrrekkoer begôs 'ne Magnificat en dao - midde tössen al de geistelikke, die bekleid waore mèt de fijnste paraminte vaan goudbrokaat - kaom Harie nao boete, in 't zwart,

[p. 91]

nog get tenger in de langen euverjas. Heer woort nao de kèrrek geleid en kraog dao pas de mèskleijer aon. Vlaak echter 'm z'n awwers. Ma, bleik mèt 'ne zenewechtigen trèk op häör geziech, vol, beurentig vol vaan emoossie en Pa kallem, beheers, mèt blijdsjap in z'n ouge. Daan vollegde breurs en zusters, weijer femilie en 't kommitee. Bruudsjes struijde blömkes.... Mechtig zat in de kèerrek d'n ölleger in.... Klaanke klummelden op langs de pilere en bleve haange in 't gewölfsel, smolten inein tot 'n iel melodie en preludeerden eve veur de Vidi Aquam....

Breid zegende Harie de lui.... z'n awwers.... 't kommitee.... ederein. 'r Waor blij in z'n hart en zouw de wiewaterskwas wèlle zwejje tot eder apaart de zege voolt.

't Zaankkoer zóng 'n mes vaan 'ne jonge_Mastreechteneer, nui kompeziessie die väöl belaofde veur later werrek.

In z'n preek wees d'n deke ouch dao-op, tot heij bij de ierste mès vaan 'ne Mastreechse jong veur d'n ierste kier die mès woort gezoonge.

Harie z'n stun, had flink gekloonke wie 'r de Gloria inzat, meh bij de Credo - nog even oonder d'n indrök vaan de preek - waor 'r haos deneve gewees.

Ma kôs ziech haos neet beije. Ze had häöre poster in de han en keek mer nao d'n altaor. Nog kôs ze häör gelök neet op.... meh oonder de konsekraassie góng 'n deep gebed nao Slivvenhier, Dee dao gekomme waor in de Hèllige hostie.... door häöre jong.

De mès waor oet en boete stóng ‘Sint Joezep’ al te wachte. Daan trok me, de meziek veurop, gevolleg door 't kommitee, de bruudsjes en al de aandere nao 't verseerd hoes.

Langs de straot op de trotwaars stoonte de lui te kieke. De femilie Lemeer waor bekind en ederein wouw op

[p. 92]

die maneer tuine tot me mètleefde. Veur't hoes, oonder 't baldekijn, zagte twie naobermeitskes e versje op.

‘Goddaank is 't Mastreechs,’ fluusterde Harie tege d'n deke, dee neven 'm stoont. Gemeinlik waor dat e gediech wat de ein of aander zuster oet 'ne bundel ‘Gelegenheidspoëzie’ haolde, get bijsjaofde en passend maakde veur deginnige veur wee 't bestump waor. Nein, daan kloonke de Mastreechter klaanke sjoender! 't Waor 'n orrizjineel gediech wat pakde door z'n wäörd en zègking.

Dao woort nog väöl gesjpiets, de kedo woort aongeboje en toen daankde de neomis, ouch in 't Mastreechs.

‘Lui vaan Wiek,’ had 'r gezag. ‘Lui vaan mien straot....’ en dadelik voolte ze weer tot 'r vaan hun waor. En wie 'r op 't lèste breid z'ne zege gaof en eder neerknielde, waor mennigein oonder d'n indrök.

't Waor 'ne blijen daag veur allemaol!

't Kommitee heet deen daag hiel laat gegete, meh dao hadde de mieste vrouwe op gerekend Zellefs Braam waor Mat toesgekomme en had 't mer aonhawwend tege z'n vrouw euver ‘heerlijke limonade’, meh 'r wis neet, tot Sjäöpkes 'm stiekem 'ne kónjak d'rin had gesjöd....

In de femiliekrink waor 't èín blijdsjap. 's Middags a on d'n dinee brach Harie daank aon allemaol, memoreerde alle zörreg vaan Ma en Pa en hoopde op 'ne blij touwkoms veur hun, mèt allemaol same, kinder.... en aongetroujde kinder.... ‘Wel’ zag 'r tege de twie leestes ‘kin iech uuch nog neet es vol femilie betitele, meh iech hoop uuch binnekort werkelik zwäögers te kinne neume....’

Dat waor 'n aonluipke, dat hadden 'rs dadelik veer in de gater en wie Ma ins roondkeek zaog ze e paar roei köp en Tonia en Lieske dorreve neet häöre kant oetloere....

[p. 93]

Saovens wie ze allein waor mèt Pa en ze same nog ins d'n daag doornaome, veel 't häör 'nins in.

‘Wat tunks diech vaan Guus en Zjèf? Höbste niks gemèrrek wie Harie dat zag aon taofel?.... Tonia en Lieske kraogen obbins 'ne roeie kop.’

‘Wie meinste?’

‘Iech geluif tot Harie dat neet mer zoe-zoe zag ... meh iech zeen aonkomme tot veer eus döchter mesjiens gawwer kwiet zien es v'r meine....’

Pa snapde vaanaovend neet zoe gaw get.... 'r Waor meui en daan e stevig glaas wien.... meh eindelik dróng 't tot 'm door.

‘En es ze noe ins, wiestiech meins gaw zölle trouwe?..... Wat daan nog Ma?.... Höbste get tege de jonges?....

Noe daan?.... Dat höbbe v'r vaan te veure zien aonkomme heh, tot ze ins zouwe weggoon.... Veer zien ouch joonk gewees heh?.... Väöl awwer es Tonia waors diech ouch neet wie veer troujde....’ En daan plaogentere.... ‘En höbste oets spiet gehad....?’

Dao kôs Ma niks op zègke.... en zoe voont Harie e veurgespit land wie 'r e paar daog denao mèt z'n awwers euver 't bezeuk in Remund en d'n dobbelen trouw spraok.

Wóbbe glunderde wie in de val-aovend de ‘Keuninklikke’ en ‘Wieker Eindrach’ hun sernate kaome bringe. In ‘De gouwen tieger’ waor 't daonao 'n drökde vaan belang. Eder muzikant en zenger kôs dao z'n böngskes inwissele veur e glaas beer. Wóbbe had ze oetgedeild en had z'n ban vol werrek. Ze bensje waor flaw gevalle en hóng wie e lummelke um zienen hals en wie 'r toeskaom môs zien vrouw 'm weer hellepe veur 't oet te doen, want noe had 'r hielemaol ruining met de knuipkes.