Kribbelkes. Gediechskes in 't Mastreechs

[p. 22]

Dreij seldaotegraver.

Herinnering aon Sterksel. Juli 1940.

'n Houte kruiske en e blömke,
get stein, dreij naome, weijer niks,
zoe ligke bij 'n denneböske
dreij graver bij 'ne kruzefiks.

'n Hiel smal zandpaad door e böske
dat brach us bij hun kèrrekhof.
De veugel zinge hun e mèske,
de dennebuim, die doen 't lof.

Dao stoon dreij naome op de kruzer;
me leus ze en me wèt 't neet...
En auch, die dreij, wee wèt hun sterve
wat dat brach ielend en verdreet.

't Zeet zoe wienig die dreij naome.
En toch, wee kin beteikenis
vaan wat gevraog woort vaan heij bove
door Häöm, boevaan elk leve is?

Veer stoonte veur de houte kruiskes
mèt naome en veer zagte niks,
meh voolte väöl die paar menute...
De zon sjeen op de kruzefiks.