Kribbelkes. Gediechskes in 't Mastreechs(1941)–Harie Loontjens– Auteursrecht onbekend Vorige Volgende [pagina 21] [p. 21] Veur hun die veele. Juni 1940. De groond dèk noe veur altied touw joonk leve, dat verblooide wie ziech de mejjer mèt zien zeis euver de wereld spooide. Väöl awwervräög woort awwerleid; en kinderstumme vrooge; väöl vrouwe-ouge traonde dèks es hun de kruzer slooge. Dit zaod veel nörreges veur niks, want ins kump, wie veer hope, de vreij, en op hun graver bleuit de nuije wereld ope. Noe ligke vrund en vijand dao vlaak nevenein te slaope de groete slaop, dee stèl doog zien: de geis, de hand, 't waope. Veer beije stèl e Weesgegroet veur allemaol die veele, veur vrund en vijand en veur hun die vaan hun jonges heele. Vorige Volgende