Gids voor den eenvoudigen bijbellezer

Hoofdst. V. - Bestemming van den Bijbel.

Daar de Bijbel God tot auteur heeft en door de bijzondere ingeving van den Heiligen Geest is geschreven, mogen wij het voor gewis houden, dat hij met de gewigtigste bedoeling is gegeven. De Bijbel is klaarblijkelijk bestemd, om ons naauwkeurige inlichtingen te geven omtrent de schepping van alle dingen door het alvermogend Woord van God; om ons bekend te maken met den staat van reinheid en gelukzaligheid onzer eerste ouders in het paradijs, en met hunnen treurigen val uit dien heilstaat door hunne overtreding van den wille Gods, welke de eerste oorzaak is van alle zonde en ellende. Daarenboven is de Bijbel ons gegeven om ons de verpligting te leeren ken-

[p. 10]

nen, welke wij jegens Hem hebben, die onze almagtige Schepper, onze liefderijke Weldoener en onze regtvaardige Regter is; en om ons de wijze te openbaren, waarop wij ons van zijne toegenegenheid voor eeuwig mogen verzekeren en toebereid kunnen worden voor het bezit van een eeuwig verblijf in zijn heerlijk koningrijk. De Schriften zijn vooral bestemd om ons wijs te maken tot zaligheid, door het geloof in den Heere Jezus Christus: 1^e om ons 's Heeren barmhartigheid te leeren, zoo als Hij die in zijnen Zoon heeft geopenbaard; 2^e onze harten te herscheppen naar de gelijkenis van God onzen Zaligmaker; 3^e onze zielen op te kweeken in wijsheid en geloof, in liefde en heiligheid; 4^e ons volmaaktelijk toe te rusten tot alle goed werk, en ons bekwaam te maken om God op aarde te verheerlijken; en 5^e om ons te leiden tot eene onverwelkelijke erfenis met de geesten der volmaakte regtvaardigen, en eindelijk met Christus in den hemel verheerlijkt te worden.

Indien dit de bestemming is van den Bijbel, hoe noodzakelijk moet het dan voor iedereen zijn, om alle ernstige en verschuldigde aandacht te wijden aan hetgene daarin is geopenbaard! Het Woord van God lokt ons tot aandachtig en biddend onderzoek in de dringendste en overtuigendste bewoordingen uit. Het sluit zijne liefelijke uitnoodigingen met den uitroep: ‘Die wil, die kome en neme het water des levens om niet!’ (Openb. 22:17). De taal der heilige schrijvers waarmede zij de menschenkinderen toespreken, vloeit over van de ondoorgrondelijke teederheid van Gods mededoogen jegens zondaren, en de genaderijkste beloften van den Heer der heerlijkheid vergezellen die Goddelijke uitnoodigingen.

Diegenen echter, welke de liefderijke uitnoodigingen des Bijbels verwerpen, zullen op den grooten dag des

[p. 11]

Heeren geenszins onschuldig gehouden worden. ‘Hoe zullen wij ontvlieden,’ roept een apostel uit, ‘indien wij op zoo groote zaligheid geene acht nemen?’ (Hebr. 2:3). Den Bijbel te verwerpen, onder de Christelijke bedeeling, is het medelijden en de liefderijke barmhartigheid van God, alsmede de zegeningen van zijn genadeverbond met voeten treden. De apostel spreekt hierover deze geduchte woorden uit: ‘Als iemand de Wet van Mozes heeft te niet gedaan, die sterft zonder barmhartigheid onder twee of drie getuigen; hoe veel te zwaarder straf, meent gij, zal hij waardig geacht worden, die den Zone Gods vertreden heeft, en het bloed des Nieuwen Testaments onrein geacht heeft, waardoor hij geheiligd was, en den Geest der genade smaadheid heeft aangedaan?’ (Hebr. 10:28, 29). Onze genadige Heer en Zaligmaker heeft zelf verklaard: ‘Die niet zal geloofd hebben, zal verdoemd worden’ (Mark. 16:16).