Gids voor den eenvoudigen bijbellezer

Hoofdst. IV. - Goddelijke ingeving van den Bijbel.

De boeken van het Oude Testament, ten getale en in de orde waarin wij die thans bezitten, werden door de Joodsche Kerk voor heilig gehouden. Bijzonder ten aanzien van deze verklaart de apostel Paulus: ‘Alle Schrift is van God ingegeven’ (2 Tim. 3:16); en de apostel Petrus getuigt: ‘Geene profetie der Schrift is van eigene uitlegging: want de profetie is voortijds niet voortgebragt door den wil eens menschen; maar de heilige menschen Gods, van den Heiligen Geest gedreven zijnde, hebben ze geproken’ (2 Petr. 1:20, 21).

Door Goddelijke ingeving verstaat men den bovennatuurlijken invloed van den Heiligen Geest: door dien invloed hebben de oude profeten gesproken. Deze ingeving bestaat hierin: 1^e dat zij door den Heiligen Geest opgewekt en aangedreven zijn tot de onderneming van hun werk; 2^e dat zij door eene bijzondere openbaring van God met dingen zijn bekend gemaakt, welke zij zonder dat niet zouden hebben kunnen weten (zoo als, om iets te noemen, de geschiedenis der schepping, de gedachten van

[p. 8]

God en ook van menschen); 3^e dat zij bestuurd zijn in de keus van de geschikte woorden om hetgene zij gewaar werden, gevoelden en wisten, juist uit te drukken; en 4^e dat zij in alles geleid zijn om overeenkomstig Gods wil te schrijven.

Dat de Heilige Schriften van God zijn ingegeven, bewijzen ten duidelijkste: 1^e de Godewaardige begrippen van de Godsdienst, welke zij verkondigen; 2^e de grootheid en majesteit, welke zij aan den almagtigen God toekennen; 3^e de zuiverheid en redelijkheid van hare zedeleer; 4^e de majestueuse eenvoudigheid van haren stijl; 5^e de wondervolle invloed, welken zij op het gemoed der geloovigen uitoefenen; 6^e de getrouwheid en onbaatzuchtigheid der schrijvers; 7^e de wonderen, met welke zij hunne leer bevestigd hebben; 8^e de wonderbare bewaring van de onderscheidene boeken tot op onzen tijd; en 9^e de vervulling van de talrijke en onderscheidene voorzeggingen.

Deze ingeving strekt zich uit over al de boeken der Heilige Schriften, over al hunne schrijvers en de hoofdpersonen die daarin sprekende voorkomen; en hoewel al wat daarin vervat is, niet oorspronkelijk van God of door Hem ingegeven is, als: de aanhalingen uit Heidensche schrijvers, de woorden van den duivel, de uitdrukkingen van booze menschen, en zelfs van vromen, die in sommige dingen niet regt van God gesproken hebben, - zoo zijn de schrijvers van die boeken waarin die gezegden geschreven staan, nogtans in het te boek stellen van dat alles door God aangedreven, ingegeven en bestuurd; deels om de waarheid van historische feiten en deels om de boosheid van den duivel en van goddelooze menschen aan te toonen, zoowel als de zwakheid en feilbaarheid van de vromen, en dat alles tot onze waarschuwing en leering.

De Goddelijke ingeving bepaalt zich tot de oorspron-

[p. 9]

kelijke Schrift; hiervan houdt ieder waar geloovige zich ten volle overtuigd. Maar niemand zal er voor willen strijden, dat ook de overschrijvers in de onderscheidene eeuwen hun werk onder Goddelijke ingeving verrigt hebben. Niettemin hebben wij een genoegzamen waarborg voor de naauwkeurigheid der gemaakte afschriften, in de trouw van de bewaarders der Heilige Schrift, in den naijver der strijdende partijen, zoo van Joden als Christenen, en der velerlei sekten onder hen, die streng op elkander acht gaven en de minste vervalsching, uit onkunde of moedwil voortspruitende, niet zouden gedoogd hebben, gelijk ook in de groote vermenigvuldiging van afschriften en overzettingen in onderscheidene talen, die reeds vroegtijdig gemaakt zijn. De overeenstemming tusschen de oude handschriften, beide van het Oude en van het Nieuwe Testament, is na het striktste onderzoek verwonderlijk naauwkeurig bevonden; en wel meer bepaaldelijk in alle punten van aanbelang.