Geestelyke gesangen, opgemaekt door eenige godvruchtige sangers en sangeressen, en nu uyt verscheyde by een vergaderd
(ca. 1714)–Adriaan van Loo–
AuteursrechtvrijOp de wijse: Hoe schoon ligt ons de Morgen-ster.1. Ik hoor een stem uit 's Hemels Throon,
Die roept, geeft my u hert mijn Zoon,
En wilt niet langer toeven:
Maar laat de Wereld henen gaan,
En kleefd my uwen Vader aan,
Ik zal u laten proeven,
Hoe goed // hoe zoet,
| |
[pagina 55]
| |
Hoe gantsch heerlijk // hoe begeerlijk
Zy te agten
Mijne liefd', en wonder kragten.
2. O! Iesu waar komt dit van daan,
Dat gy my spreekt zoo vriend'lijk aan?
Hoe zouw mijn Ziel niet tragten,
Om u, mijn God, te kleven aan?
En steeds tot uwen dienst te staan,
Wilt gy my maar bekragten,
Dan zal // ik al
Uw' genaden // en weldaden,
Stedes roemen,
En u ook mijn Vader noemen.
3. Ik kom hier met mijn herte Heer,
En leg het voor u voeten neer,
Het moet dog by u wesen,
Al is het niet zoo 't wesen moet,
Neem gy 't maar aan, ô! Heere goed,
En wilt het ook genesen:
U Geest // zy meest,
O! mijn Koning // in mijn woning,
Dat mijn Ziele
U, ô! Iesu, dog beviele.
4. Ik breng u, Heer, een hert zeer kouwd,
't Is onbeweegd gelijk een hout;
't En kan u heil niet voelen:
U goedheyd, Heer, die gy 't aanbied,
Nog uwe liefde dringen 't niet,
't Blijfd angstig liggen woelen,
O! Heer // zoo zeer,
Is 't gedwongen // en gedrongen,
Dat 't moet kwijnen,
En van angst by na verdwijnen.
5. Daarom, ô! Iesu, weigerd' 't niet,
Maar neem het aan, of 't nog zoo ziet,
Bezoedeld door de zonden,
Als gy het maar opraap, en weer
| |
[pagina 56]
| |
Door uwen Geest vernieuwd, ô! Heer,
En wast in uwe wonden,
O! dan // zal 't van
All' sijn smetten // die 't beletten,
Zijn genesen,
En tot uwen dienst steeds wesen.
6. Wilt gy 't los maken gantsch en gaar,
Uit 's Viands strikken en gevaar,
Waar in het legt gebonden:
Want andersinds, mijn herte, Heer,
Kan niet voortbrengen tot u eer,
Zoo perssen 't al sijn zonden,
Breekt strik // dat ik
Van de smerten // mijnes herten
Zijnd' ontslagen,
Mijnen Heer weer mag behagen.
7. Mijn Hert, ô! Iesu, is bedeest,
't Heeft in der vremden dienst geweest,
Zoo dat het aller wegen,
Zeer deerlijk is mishandeld, Heer,
Men trok mijn herte gints en weer,
Gelijk de Dieven plegen:
O! Heer // stel 't weer
In uw' vryheid // en die blyheid,
Die 't ontnomen
Is, wilt laten weer bekomen.
8. Want zonder u weet het geen raad,
Waar 't henen loopt, of waar het gaat,
Het is u Geestes woning,
Daarom zal 't weder tot u gaan,
En kleven u gestadig aan,
Het komt u toe, mijn Koning:
Geef my // (roept gy
Uit u Throone,) ô! mijn Zone,
Gantsch en gader
U Hert; Ziet hier is 't mijn Vader.
9. Schuifd Hemel, scheurd dat nederdaald
| |
[pagina 57]
| |
Mijn Vader, en mijn hert weg haald,
Van al 't gewoel der Aarden;
Ia scheurd, ô! Hemel, scheurd in twee,
Op dat mijn hert mag vliegen mee
Tot God, die 't houwd in waarden:
Daar zal // 't voor al
Zig vervreugen // en verheugen
In u eere,
En u naam steeds loven, Heere.
A. v. Viers. |
|