Geestelyke gesangen, opgemaekt door eenige godvruchtige sangers en sangeressen, en nu uyt verscheyde by een vergaderd

Een Zugt tot Iesum.

Stemme: Van den 79. Psalm.

1. O! Zoete Iesu, wanneer zal het wesen,

Dat gy mijn kranke Ziele zult genesen?

O! Iesu, zal die gy hebt uitverkoren,
Onder 't bedroefde pak der zonden smoren?

Zal, Heer, mijn eizig hert

Nog langer zoo verwerd

In dese wildernissen,

Zonder beweegd te zijn

In ongevoel'ge pijn,

U lieflijk aanschijn missen?

2. O! zoete Iesu, hebben dan u wonden

Haar kragt verloren, datse niet mijn zonden
Afwasschen konnen? of hebt gy besloten
My voor altijd uit uwe gunst te stooten?

Ag! Iesu, ag! mijn Ziel

Schijnd in een tuymel-wiel

Te wesen heel verdronken;

Og! roepts' in grooten nood:

Ik leg geheelijk dood,

In dijnsingen verzonken.

3. Wel zoete Iesu, heeft u Geest sijn kragten

Verloren, die my te verkwikken plagten?
Of heeft u gunst, die gy my liet bekomen,
Haar woon-plaats uit mijn Ziele weg-genomen?

[p. 58]

 

Wat is het dan, ô! Heer,

 

Dat nog mijn Ziel zoo zeer

 

Werd van u weg gedreven?

 

Of is dit u besluyt?

 

Of is u goedheyd uyt?

 

Of hebt gy my begeven?

 

4. O! neen, die Ziel-verkwikkende Fonteine,

 

Uw' wondens kragt zal nimmermeer verdwijnen,

 

Nog u besluit, ô! Iesu, zal niet falen,

 

Of schoon u Schaapkens kwamen af te dwalen

 

Schoon dat het aardsche dal

 

Veranderd wierd, en al

 

Wierden de Bergen kragtig,

 

Met grooter magt beroerd,

 

En in het hert gevoerd

 

Der Zeën, ô! Heer, Almagtig.

 

5. Maar 't is 't gedrogt, en tovermagt der hellen,

 

Dat t'zamen spand' om my ter neer te vellen;

 

Daarom, ô! Iesu, laat uw' ingewanden

 

Door uwe teere liefde tot my branden:

 

Want zonder uwe kragt,

 

Kan ik die groote magt

 

Van alle mijn Vyanden,

 

In 't minst niet tegenstaan,

 

Zoo hevig komens' aan,

 

Nog al haar wreede tanden.

 

6. Op, op mijn Ziel, waar toe dit droevig klagen?

 

Waar toe in klagt versleten gantsche dagen?

 

Ziet hier, ziet hier u Heylands ermen open,

 

Tragt maar (al konje niet) daar in te loopen;

 

Waar toe zoo lang gedraad?

 

U schuld is al betaald,

 

U Heyland heeft geleden,

 

Neem aan wat Iesus geeft,

 

't Is lieflijk wat hy heeft;

 

Hy heeft voor u gebeden

 

7. O! Iesu lief, wanneer zal ik hier boven

[p. 59]

 

Met duisend Engelen u stadig loven?

 

Als my in steed' van dit mijn droevig schreyen,

 

Dat eeuwig Halelujah zal verblyen.

 

Ag! Iesu, Iesu lief,

 

Komt heim'lijk als een dief,

 

Steeld gy vry heel mijn herte,

 

't Komt u, ô! Iesu toe,

 

't Is nu van 't hijgen moe,

 

Ontbind gy 't van sijn smerte.

A. v. Viers.