Liederen van Mechtildis van Lom en andere annuntiaten, voorafgegaan door de Transcedron-kroniek van Barbara de Put

⁺45 Liedeken vande Pascie

Comt, laet ons gaen aenschouwen
des Vaders eewigh woort,
Iesus getrouwe,
benauwt, gepijnt, versmaet.
O grooten Godt, ick sien u nu veroordeelt
van die ghij hebt gevoordelt,
Ha, schoonste wesen,
hoe wort ghij dus mispresen,
ija geacht quader
als eenen morder van al het volck twelck riep te gader:

+ hs. p. 340

[p. 262]

 

Barabam wilt ons geven!

 

Niet desen, maer cruijst hem!

 

Nemt hem het leven!

 

Doet wegh! riepen sij fel.

15

Wil dit geroep, mijn siele, wel gedencken,

 

als in u ooren klincken,

 

woorden die storen

 

en dickwiels t'herte roeren.

 

Segt dan: O Heere,

20

Ick sal oock gerne^185. swighen en lijden t'uwer Eere!

 

 

 

Ist moghlijck, Godt der goden,

 

dat ghij u soo verniert

 

en laet versmaden,

 

ija oock het cruijs aenvert,

25

daer ghij u aen liet hanghen en doorstecken,

 

sonder u eens te vrecken?^186.

 

O iesus bloedigh,

 

soet lammeken saghtmoedigh,

 

leert mij oock draghen,

30

naer u behaghen onrecht, schaut, pijn sonder te klaghen.^187.

 

 

 

O Bloijt van Eewigh leven,

 

sijt ghij om mij gedoot,

 

soo wilt mij geven,

 

dat ick oock nackt en bloet,

35

u altijt min en t'cruijs hier soeck te erven,

 

daer de lieft u heeft doen sterven.

 

Ghij sult mij wesen

 

t'bonderken utgelesen^188.

 

van mir met luste,

40

daer ick naer dorste; tusschen mijn borsten suldij ruste!

185. Spreek uit: ge-re

186. Wreken.

187. Schaut: Schult.

188. Het bundeltje uitgelezen, van mirre, dat een symbool is van het lijden.