Liederen van Mechtildis van Lom en andere annuntiaten, voorafgegaan door de Transcedron-kroniek van Barbara de Put
(1957)–Mechteldis van Lom, Barbara de Put–
Auteursrechtelijk beschermdGa naar margenoot+40. Een ander van t'verlanghen naer t'hemelsch Ierusalem.t'Kan gesonghen worden op de vose van t'voorgaende.O leven vreedt, o lighams bant,
hoe swaer valt ghij mijn siele
door 't derven van ons vaderlant,
daer ick naer haeck soo seere!
5[regelnummer]
Ick vint mij hier gevanghen;
dit beswaert mijn verlanghen,
mijn siele treurt, mijn droefheijt deurt,
mijn ligham dat beseurt.
| |
[pagina 247]
| |
O leven, eeuwigh leven soet,
10[regelnummer]
hoe swaer valt mij dat haecken
naer uwe ruste overvloijt!
Och, wanneer sal ick smaecken
dat Goddelijck in vloijen,
dat de siel ras doet spoijen
15[regelnummer]
om te omvaen Godts wesen saen?Ga naar voetnoot160.
Niet eer ben ick voldaen!
O hoe verlanght mijn siel en haeckt
naer dat soet in gheeste,
daer Godt sijn vrinden mee raeckt
20[regelnummer]
eewigh in s'hemels feeste!
Moght ick dat eens genieten,
hoe sou mijn hert dan schieten
veel pielkens, doch van soeten lof,
naer Godt in s'hemels hof!
25[regelnummer]
Ga naar margenoot+Nu moet ick sughten droeven toon
met die van Israeele.
Op de vloijden van babiloen
sit ick hier noch en weene,
als ick met mijn gedaghte
30[regelnummer]
naer t'hemels Sion trachte
en peijs de eer, die onsen Heer
daer wort gegeven meer.
Op die sanghen vol soet acort,
o sanctus, sanctus, sanctus!
35[regelnummer]
Noijt menschen oor en heeft gehoort
dien iubilate Deus!
O wie kan dit betrachtenGa naar voetnoot161.
sonder te doen droef klaghten,
dat in dangier verlinght blift schierGa naar voetnoot162.s
40[regelnummer]
sijn pelgrimagij hier?
| |
[pagina 248]
| |
O wee mij, ongeluckigh mensch,
wie sal mij ontbinden
van mijn ligham naer mijnen wensch?
Mijn siel en gheest ut sinden
45[regelnummer]
naer t'hemels Sijon hooghe
bij Iesum mijn genoeghe?
O rijcke rust, weeldeghe lust,
naer u mijn siele durst!
Ga naar margenoot+Gelijck een hert, vermoijt gansch seer,
50[regelnummer]
dorst naer de clar fonteijne,
soo haeckt mijn siel naer u, o Heer,
en naer Sij ons schoon plaijne!
Geheel vermoijt van strijden
kom ick tot u gevlijden.
55[regelnummer]
Soeten Iesu, och nemt toch nu
mijn siel geheel tot u!
Maer is het uwen wille goet,
dat ick hier noch moet lijden;
het lijden is mij dan soo soet,
60[regelnummer]
als het eewigh verblijden.
Uwen wil is mijn g'noeghen.
Al doet ghij mij langh toeven,
uwen wille soet is al mijn goet
en rust, nu en altoost.
fin.
|
|