Liederen van Mechtildis van Lom en andere annuntiaten, voorafgegaan door de Transcedron-kroniek van Barbara de Put

[p. 193]

⁺21. Dit liedeken heeft sr. Mechteldis van Lom gemaeckt op de litteren van haeren naem.

Men cant singen op de vose:
Wat sal ick gaen beginnen,
Maria Maghet soet?^85.

Mijn hert, mijn siel, mijn leven
sijt ghij, o wesen goet!
Mijn crachten mij begeven
in u presenti soet.

Ghij sijt die ick beminne,
o alderhooghste goet,
o eenigh een,
mijn lief alleen,
houwt mij in u soet wesen reijn.

⁺Een in drij, soetste minne,
sijt ghij, o godlijck een.
Verheven boven sinne
sijt ghij mijn vreught alleen.

Crachtelijck, o schoon wesen,
ghij mij in u verslint,
als de siel, hoogh verheven,
haer ganslijck in u vint.

Hooghelijck soet te loven
sijt ghij, o Maiesteijt,
als ghij het herte boven
t'genoch in u verbreijt.

+ hs. p. 100

85. Dit naamdicht geeft duidelijk aan, dat de dichteres haar eigen gen naam spelde als ‘Mechteldis’ en niet ‘Mechtildis’. De tweede strofe is refrein, de laatste is een gewijzigd refrein.

+ p. 102

[p. 194]

 

Tot u, o woort des vaders,

 

soo haeckt mijn hert geheel;

 

van u, levende ader,

25

drinckt mijnen gheest en siel.

 

 

 

Eijghen ist u, o wesen,

 

als ghij de siele raeckt,

 

dat ghij s'in u doet leven,

 

u liefde in haer blackt.

 

 

30

⁺Laet mij in het genieten,

 

o lief die ik bemin,

 

laet mij in u vervlijten,^86.

 

want ick u eijghen ben.

 

 

 

Doet mij geheel verdwinnen

35

in u, mijn Godt en al,

 

u waerheijt laet doorschijnen

 

mijn herte sonder fal.^87.

 

 

 

In u, mijn soetste minne,

 

in u, mijn hooghste goet,

40

soo gratuliert van binne

 

mijnen gheest en gemoet.

 

 

 

Soeticheijt sonder smaecken,

 

smaeck sonder soetticheijt,

 

ghij komt de siel vermaecken

45

met u in duijsterheijt.^88.

 

 

 

Van u soet wesen reijne

 

wort den gheest heel omvaen,

 

als ghij de siele alleene

+ p. 103

86. Opgaan.

87. Zeker, beslist.

88. Op deze paradoxale wijze tracht de mystieke kunstenares haar ervaringen te verwoorden. Het ‘duister’ wordt zo ook een ‘lichtend duister’ genoemd.

[p. 195]

 

houwt crachtich in u staen.

 

 

50

⁺Alleen sijt ghij, o wesen,

 

dat mij versaeden magh;

 

idelheijt buijten dese,

 

ick achtse maer een caf!^89.

 

 

 

Niet en kan mij vermaecken

 

dan ghij, mijns herten vree.

55

Als uwen brant komt blacken,

 

vergaet alle mijn wee.

 

 

 

Laet mij in u verslonden,

 

ghij sijt mijn liefde groot;

60

in u heb ick gevonden

 

mijn rust en leven soet.

 

 

 

O lief, ick heb gehanghen

 

mijn hert en si naen u;

 

in u geheel t'omvanghen

65

is mijn genoeghen nu.

 

 

 

Maria, hoogh verheven,^90.

 

laet toch mijn siel met u

 

genieten t'godlijck wesen,

 

t'ghene ghij omhelst nu.

 

 

70

Laet mij met u beminnen

 

dat alderhoogste goet,

 

opdat ick, een

 

door liefde reijn

 

met u, omhelsch mijn lief alleen.

 

fin.

+ p. 104

89. Ik geef er geen zier om, ik acht het van nul en gener waarde.

90. Aanroeping tot Maria, de grote patrones van de Annuntiate, om de mystieke eenwording te bewerkstelligen.