Liederen van Mechtildis van Lom en andere annuntiaten, voorafgegaan door de Transcedron-kroniek van Barbara de Put

⁺ Hier nae volcht hoese te Rormonde quamen Cap. IIIJ

Hier nae sochtense hŭlp vanden Generael² ende raet wat sij souden doen den welcken haerlŭijden voor antwoort gaf dat hij se niet en cost helpen Om welcke oorsake, Sij hulpe versochten, Aenden eerwerdighen heer ende vader wilhelmus lindanus³ Bisschop tot roermonde, ende naeder hant aerts Bischop van mechelen, Die haer gegeŭen heeft een cloester binnen de stat van Rormonde, genoempte ten beggaerde, nŭ genoempt In maria weede, In dit cloester en waeren maer. 3. personen eenen priester ende. 2. leeken, de welcke versien⁴ worden, Maer eer dit noch al geschieden gingender bicans. 2. Iaer om, In welcken tijt storuen wel 7. Susteren, vande gene die inde weijde bij malcanderen waren, Maer vande gene die bij haer vrienden waeren storuen den meesten deel, Alsoo dat binnen dese, 2. Iaeren eer datse wederom bij malcanderen qŭamen vermindert waeren van ontrent, 30. tot. 17. de welcke te rormonde bij malcanderen qŭamen, Maer Sooden schade tijtelijck grodt was, en

+ [fol. 4]

2 De generaal-overste van de orde der Franciskanen.

3 Willem Damasz. van der Lindt, vriend van Petrus Canisius, was een Dordts burgemeesterszoon. Hij was de krachtigste persoonlijkheid onder de nieuwbenoemde bisschoppen in de Nederlanden van 1559. Ook buiten de Nederlanden reikte zijn invloed: o.m. trad hij op als tussenpersoon tussen Filips II en Paus Gregorius XIII.

4 Voor wie gezorgd werd.

[p. 21]

was hij geestelijck niet cleijnder wantter veel goede ordinantien¹ verloren waeren, diese oock niet van meijninghe en waeren, wederom in te stellen, Als naemelijck² het slot het welckse daer niet en vonden, noch oock en maeckten, Ende de eijghenschap³ was oock wat seer gegroeijt, Ende om datse nu tot groote armoede ghecomen waeren, Soo scheent dat een Iegelijck sij selŭen wat meer moest besorghen, ende hier en maeckten men gheen swaricheijt af om dattet in andere cloestere oock Soo was, want hŭn docht dat het cloester nŭ de macht niet en had hun van alle nootdruft te versien

Alsse dan te Rormunde woonden moestense sommighe renten⁴ vercopen ende de somighe belastense met groote sommen van gelde,

Doen nŭ vendelo wederom oŭer gegaen ende katolijck gewoorden was Soŭden de susteren lieŭer wederom te vendelo gecomen hebben om wederom bij haer goedt⁵ te sijn, ende dat selŭer te regeren, op datse niet ver

⁺ veroorsaeckt⁶ en souden sijn, het selŭe altemael te vercoopen, Maer het werde hŭn belet van eenighe notabele persoonen, Soo datse wel, 19. Iaeren daer mosten blijŭen mette wooninghe eer sij wederom te vendelo qŭaemen,

1 Gebruiken en regels.

2 Zoals met name, vooral de kloosterlijke beslotenheid.

3 De gehechtheid aan het eigen bezit.

4 Gelden die getrokken werden van landerijen.

5 De kloosterbezittingen, vgl. het begin van de kroniek.

+ [fol. 5]

6 Genoodzaakt zouden zijn.