Novellen en gedichten

[p. 74]

De kleine zeemeermin

Mijn visschen leven toch het best bij alcohol
en als Paly nog speelt, komen zij snel
in licht gevlamde scholen uit hun hol,
en in mijn hoofd stijgt bel na bel:
stomme gezangen uit hun monden.
Soms hangen zij - suspensie licht
in water - roerloos in mijn oogen.
Flitsen, verdwijnen, ingetogen
maar wild, en achter mijn gezicht
voel ik hun sterk en heimlijk leven,
sierlijk en naakt en zonder zonden.

Ik drink. En de violen weven
sporen en kolken aan mijn oppervlak,
daartusschen ligt het water blak...
En weldra zal ik in een zilvren kolk
neerschietend, aan mijn kleurig volk
mijzelf vertoonen als hun koningin,
een sprakelooze, witte zeemeermin.

Speel door Paly, want er is één
voor wien ik graag mijn stem zal geven
en daaglijks voor op messen gaan.
En als der kleine zeemeermin,
zal ook mijn ziel na dit kort leven
voor hem als knistrend schuim op zee vergaan.

M. Vasalis