Novellen en gedichten

[p. 75]

Het kind

Het spel heeft allen tijd gegrepen,
de ramen spiegelen het kind
en ernstig trekt het dunne strepen -
een tramdraad schommelt in den wind.

Het kind, dat bleek den Zondagmorgen
naast and're Zondagmorgens legt,
heeft in zijn spel een vrees verborgen
die schuw aan God wordt uitgezegd.

Het beeld is moeilijk te hanteeren:
er is geen vraag en geen verdriet,
verlangen werd nog geen begeeren
en wat ik vrees noem, is een lied.

Eddy Evenhuis