Den gheestelycken Orpheus

[p. 118]

Het Oordeel. Liedeken tot Godt om een ghenadige Sententie te verkryghen.

Stemme: {Que ie suis travaillé, oft
{Vlucht niet vlucht Laura niet, ofte
{Laetare Bethleem.

1. Doet Godt bermhertigheyt!
Bid ick u Majesteyt,
En wilt mijn Vonnis wysen!
Al tot mijn saligheyt,
Boven al om te prijsen,
Doet my ghenae!
Eer ‘t wordt te spae,
Doet my genae!
Eer ‘t wordt te spae,
Dat ick voor sonden niet vergae

2. V Oordeel altijdt is,

Rechtveerdigh, en gewis;
⁺Maer wilt mijn quaet uytvegen,
Op dat ick niet en mis,
Dat door u is verkreghen,
Mijn saligheyt,
Bermhertigheyt!
Mijn saligheyt,

+ Psal. 50.

[p. 119]

 

Bermhertigheyt!

 

En doet my geen Rechtveerdigheyt.

 

 

 

3. Aensiet Heer uwen knecht,

 

Berooft van deughden slecht,

 

Die niet en kan betalen,

 

Daer hy behoorden recht,

 

In ‘t minste niet te falen,

 

Het is mijn schult!

 

Hebt Heer geduldt!

 

Het is mijn schuldt,

 

Hebt Heer geduldt!

 

V goetheyt ons hier all’ vervult.

 

 

 

4. Ghy hebt veel sondaers groot,

 

Getroost in haeren noodt,

 

Wilt mijnder oock ontfermen!

 

Laet u genade schoot,

 

My dienen tot beschermen,

 

Mijn hert dat beeft,

 

Genade geeft!

 

Mijn hert dat beeft,

 

Genade geeft!

 

Op dat mijn Ziele eeuwigh leeft.

 

 

 

5. O Iesu laet u Cruysch!

 

My maecken niet confuys;

 

Maer altijdst hier bevrijen

 

Op dat het helsch gespuys

 

My niet en brenght in lijen,

 

Dan sal ick stoff,

[p. 120]

 

Oock uwen loff,

 

Dan sal ick stoff,

 

Oock uwen Loff

 

Eens singen in u Hemelsch Hoff.

Laet ons soo ootmoedighe Zielen; altijdt een ootmoedigh gevoelen van ons eyghen selven hebben, ons selven maer alleen ordeelen, ende beschuldighen, ende gelijck den ⁺Rechtveerdighen ons Eygen selfs eersten beschuldigher zijn, niet eenen anderen oordeelen op dat wy ⁺niet geoordeelt en worden, soo doende allen naerstighen voortganck in deughden sullen wy de sententie van het schroomelijck Oordeel versachten, ende soo, volghens, ontgaen de pijne der Hellen, die onverdragelijck is: want daer niet en is, als alle ellendigheyt, duysterheyt, met een schaduwe des doodts, ende geene geschicktheyt; maer een eeuwighe grouwelijckheyt, met geschreyende ⁺Krijsselinghe der tanden; daer is eenen brandt die nimmer en vermindert, een eeuwigh ⁺vier dat bereyt is den Duyvel en sijn Engelen, ⁺niet in het minst te gelijcken by al den brant vande wereldt. Laet ons dan alle devoir doen ⁺om te branden inde liefde Godts, op dat wy soo daer door hier met onse tranen van Penitentie dien onverdragelijcken Helschen brandt, lesschen ende ganschelijck uytbluschen, laet ons dese pijn altijdt soo zijn voor oogen gestelt, dat wy altijdt daer voor soo schroomen.

+ Proverb. cap. 18.

+ Luc. c. 6.

+ Iob. c. 10.

+ Matth. c. 8.

+ Luc. cap. 13.

+ Matth. c. 25.

[p. 121]

 

Als de kinders die sien steken,

 

Aen de schouw voor boose streken,

 

Roeden om haer mé te slaen,

 

Als sy hebben quaet gedaen,

 

VVie dan niet wil sijn geslaghen

 

Moet hem wel een deughdich draghen,

 

Om ‘t ontgaen de groote pijn

 

Laet de schroom ons roede zijn.

Ghelijck dan de ouders haere kinderen stueren, ende leyden tot de justitie, soo wanneer eenighe quaetdoenders aldaer, om haer misdaet gestraft worden, het welck sy doen op dat de kinderen, daer door eenen affkeer souden hebben van het quaet, om oock niet tot alsulcken schandalen ofte tormenten te komen. Laet ons dan altijdt oock voor ooghen hebben de Goddelijcke Rechtveerdicheyt, ende soo met onse sinnen, ende gedachten ter Hellen nederdalen, om aldaer te bemercken der sondaeren straffen, ende tormenten (de welcke onuytspreckelijcke zijn) om daer door ons leven hier tot beternisse te voegen, soo doende sullen wy de Hel gesien hebben, ende niet smaecken.