Den gheestelycken Orpheus

[p. 88]

Liedeken ter eeren de Heylighe Maghet, ende Martelersse Cecilia.

Stemme: {Die mint die lydt veel pijn, ofte
{O Iesu vol genae.

⁺1. O Roomsche weerde Maeght!
Cecilia seer schoon, rijck, en edel van geslacht,
Godt ghy u trouw opdraeght,
Waerom dat gy de trouw van een ander hier veracht,
Kloeckt hebt ghy wederstaen,
V Man Valeriaen
Die ghy door u gebedt
Sijn quade lusten hebt belet,

2. Cecilia by haer,

Een dienaer van den Bruydegom Iesus Christus heeft,
Welck sy sonder gevaer,
Hier aen Valeriaen, oock seer wel te kennen geeft,
Dus raeckt my seydt sy niet,
⁺Off u naeckt haest verdriet,
Waer door Valeriaen
Haer niet heeft derven raecken aen.

3. Hy wil Godts Engel sien,

⁺Waerom hy oock gelooven in Christum sou;
Maer dit kan niet gheschien,

+ Cecilia Virgo Romananobili genere nata.

+ Ego Valeriane in Angeli tutela sum.

+ Suadet ut credat.

[p. 89]

 

Off most eerst zijn gedoopt, soo hy oock genieten wou,

 

'T gesicht des Engels schoon,

 

Gekomen van Godt throon

 

Dus tot den Paus Vrbaen⁺

 

Hem haestigh spoet Valeriaen.

 

4. Als hy was sonder smet,

 

Geworden door den Doop, keert hy weder tot de Maeght,

 

Die hy vindt in ‘t gebedt,

 

Met haer Godts Engel was daer hy seer stont van versaeght;

 

Want doen heeft sijn gesicht

 

Aenschout het klare licht,

 

Dat boven al uyt schijnt,⁺

 

En nimmermeer in haer verdwijnt.

 

5. Valeriaen met spoet,

 

Tiburtio sijn Broeder de waerheyt daer van zeydt,

 

Cecilia seer soet,

 

Leert Christum hem gelooven, oock tot sijn saligheyt:⁺

 

Dus hy naer haer vermaen,

 

Sijn Heyligheyt Vrbaen,

 

Gaet vinden met ootmoet,

 

En hem oock spoedigh doopen doet.⁺

 

6. Dit heeft hem ‘t selve licht,

 

Al van Godts lieven Engel oock doen aenschouwen hier,

 

Waer door dat sijn gesicht,

+ Valerianus a Vrbano baptizatur.

+ Videt Angelum Dei apud Ceciliam.

+ Tiburtius a S. Vrbano baptizatur.

+ Tiburt. etia ejusdem Angeli qua frater ejus vide rat aspectu dignatus est.

[p. 90]

 

Is heel, en gansch verklaert: want Iesu minne-vier,

 

Heeft soo hun hert geraeckt,

 

Dat blindtheyt wordt versaeckt,

 

⁺En voor het eeuwigh goet,

 

⁺Oock gerne storten sy haer bloet.

 

7. Amachius de Bruydt,

 

Nu oock doet grypen aen, om te weten waer het gelt,

 

En schatten tot sijn buyt,

 

Waeren verborgen hier, waer door hem noch meer ontstelt,

 

Als hy hoort seggen haer,

 

⁺Dat kas en kist is klaer,

 

En dat de arme lien,

 

Daer mede sy al heeft versien.

 

8. Cecilia in ‘t hert,

 

Droegh Godts heylige leeringh in alle tijden hier

 

⁺Waerom en vreest geen sweerdt,

 

Noch geenen fellen brandt, oock van het aertsche vier:

 

Want sy seer vast gelooft,

 

Dat wie hier wordt berooft,

 

Van ‘t leven tot Godts eer,

 

Sal naermaels sterven nimmermeer.

 

9. Glori zy u o Heer!

 

Die u Heylige les, soo in onse herten plant,

 

Dat soo veel Maeghden teer

 

Niet hebben hier gevreest, alle weereldts pijn oft brandt;

+ Plectuntur capite.

+ SS. Valerianus, & Tiburtius.

+ Omnia illorum pauperibus distributa esse respondit.

+ Virgo gloriosa semper Euangeliu Christi gerebat in pectore.

[p. 91]

 

Maer tot ons aller vreught

 

Vytschenen inde deught,

 

Geeft ons dat wy hun naer,

 

Oock volgen ‘t samen al tegaer. Amen.