Den gheestelycken Orpheus
(1660)–Gaudentius van Loemel–
Auteursrechtvrij
Stemme: {Pange lingua gloriosi Corporis mysterium
| |
[pagina 84]
| |
Want door u gebedt daer boven,
Wy vast hopen ‘s hemelsch loon,
En te worden niet verschoven,
Van den Goddelijcken Throon.
2. Door ‘t Geloof, des Rechters beden,
Ga naar margenoot+Hebt weer-staen Maxentio,
Hy die u had’ fel bestreden,
Met de valsche leeraers snoo,
Doet de wijsen door u reden,
Christum oock gelooven soo.
3. Sy verwonnen nu belijden,
Christum haeren Godt te zijn,
En de dolingh gansch besijden,
Stellen sonder valschen schyn,
Wat torment dat zy oock lijden,
Dunckt te wesen hun geen pijn.
4. Als ‘t gout in forneys geloedigh,
Ga naar margenoot+Worden sy van Godt beproeft,
Ga naar margenoot+Maer Christus met sterckte spoedigh,
Haer te helpen niet vertoeft,
Door ‘t Gelooff sy gansch blymoedigh,
Godt belijden onbedroeft.
5. Hier naer comt den Keyser vleyden,
Ga naar margenoot+Om de Maeght van haeren Godt,
Door beloften te doen scheyden;
Maer daer me houdt sy den spot,
Wilt haer gern’ tot slaen bereijden,
Vreest geen duyster kerckers slot.
6. Die soo raest den Keyser seere,
Ga naar margenoot+En wordt hier door meer gequelt,
| |
[pagina 85]
| |
Waerom hy de maghet teere,
Doet aentasten met gewelt;
Maer door sterckte van den Heere
Heeft haer dit al niet ontstelt.
7. Sy bekeert de Keyserinne,Ga naar margenoot+
Met Porphyrio voorwaer,
Die sy Christum leert beminne,
Veel Soldaten die aldaer,
Godt geheel met hert en sinne,
Oock belyden openbaer.Ga naar margenoot+
8. Daer wirdt eenen raet gegeven
Dat den Keyser Catharijn,
Sou hier door een Radt doen beven,
Van verscheyde groote pijn,
Maer Godts Engel sonder sneven
Doet verdwynen dit als schijn.Ga naar margenoot+
9. Hier door wordt het volck getogen,
Die den Keyser spijt noch meer;
Want hy sagh hem nu bedrogen,
En veel namen hunnen keer,
Door t’mirakel gansch bewogen
Tot den waeren Godt en Heer.
10. Dus meynt nu de Keyserinne
Te bewegen haeren Man:Ga naar margenoot+
Maer hy gansch berooft van sinne,
Hem geensints bewegen kan,
Door ‘t vergeet der plicht sijns minne,
Maeckt een Martelaers daer van.
11. Alsmen Augusta sagh sterven,
Roept Porphyrio met vlydt,
| |
[pagina 86]
| |
Dat hy hier wil ‘t leven derven,
Ga naar margenoot+Om te leven eens altijdt,
Christum dan die hy wil erven,
Met sijn volck oock belijdt.
12. Maximum vindt geen lusten,
Oft de Maghet moet van kant
Want in hem geen gramschap blusten,
Raest als een verwoedt Tijrandt,
Catharijn die socht te rusten
Blijft ten eynde toe constant.
13. ‘t Hooft dat wordt haer affgeslagen,
Ga naar margenoot+Maer dit was haer geen verdriet,
Sy wou maer alleen behaghen,
Die sy eeuwelijck geniet,
Dus van alle haere daghen
Gheene blijder feest en siet.
14. In dees feest wilt u verblijden,
Maeghden nu al in dit dall’
Moet ghy hier een weynigh lijden,
Wacht u neerstich voor den vall’
Soo sult ghy ‘t alle tijden,
Loven Godt met blij geschall’.
15. Iesu wilt nu hier bewaeren
Al die willen sijn u Bruydt,
Op dat sy sonder misbaren,
Vluchten oock ter wereldt uyt,
En by u met groote schaeren,
Maecken Engelsch soet geluyt.
| |
[pagina 87]
| |
Nu Gylieden (Prijsens weerdige Musen) u stemmen tot noch toe soo lieffelijck hebt laeten hooren, en mogen wy niet vergeten dese dry naervolgende Heylighe Maeghden, ende Martelaerssen, Cecilia, Barbara, ende Agnes. De eerste, om dat sy is u lieder, ende aller Musicanten Patronersse. De tweede op dat onse blaesbalcken des Orgels niet al te haest, ende onversients neder en vallen, ende soo het geluydt (dat wy behooren te geven) om een waerachtighe bichte te spreken, in ons niet subitelijck en wordt benomen. De derde op dat wy oock van joncx aff (met dat teer jonck Maeghdeken van derthien jaeren) het jock des Heeren oprechtelijck leeren draghen,
En soo Godt alleen behaghen,
Ghelijck sy hebben gedaen,
Die van ons nemt alle plaeghen,
En seer kloeck leert wederstaen,
Duyvel, Vleesch, en VVereldts prachten,
Die ons brenghen tot verdriet
Op dat sy ons niet versmachten,
Singht tot yders eer een Liedt.
|
|