Den gheestelycken Orpheus
(1660)–Gaudentius van Loemel–
AuteursrechtvrijStemme: Doen Daphne de overschoone Maeght, &c.1. Als Monica met hert en sin,
Klopten gestadigh voor de Hemelsche Poort,
Ten lesten heeft Godt sijn vrindin,
Door weenen, en bidden seer gerne verhoort,
Sy met suchten van Godt begeerden,
Dat Augustinus sou worden verlicht,
En affgetrocken gansch van der eerden,
Heer Iesum volghen in goede plicht,
| |
[pagina 82]
| |
Sy menichvuldelijck, versoeckt vervuldelijck
Verkryght dat den Heere ontfermt haer klacht
Voor loone haer Soone de werelt veracht.
2. Als-doen was Monica verheught,
Wanneer Augustinus hier nae haeren wensch,
Hem nu begaff gansch tot de deught,
En door Godt soo wirdt eenen anderen Mensch,
Doorwondt met liefde geheelijck ontsteken,
Iesus den Heere hem seer had bemint
Strax gonck hy versterven alle gebreken,
En was voordaen Godes liefste kint,
Dat door sijn deughden groot, hem wederliefde boodt;
Want ‘t hert en hadde hier gansch geene rust,
Den Heere door leere was alle sijn lust.
3. Men heeft hem door sijn Leering klaer,
Ghestelt niet onder een Koren vat hier;
Ga naar margenoot+Maer wel op eenen Kandelaer,
Daer hy heeft geschenen vol lichtende vier,
Om ons alle soo te verlichten,
Als eenen Leeraer vol deughden seer schoon,
Die door Iesus leeringhe, en minne schichten,
Ons alle wil brengen tot Godes Throon
Op dat wy al ghelijck, met hem in ‘t Hemelrijck
Godt loven, en eeren met blijschap altijdt,
Naer sterven eens erven dat ons all’ verblijdt.
4. O Vader met u Moeder soet,
Wilt bidden Godt Heere ons herten soo treckt!
| |
[pagina 83]
| |
Dat nu alleen tot alle goet,
Ons Zielen te samen oock worden verweckt,
Bidt Godt sijn liefde ons wil geven,
Dat wy oock branden als ghy in sijn min,
En soo met yver hem vlytigh aenklevenGa naar margenoot+
Want hy is het Woordt van alle begin
Slaet toch u oogen neer, en voldoet ons begeer,
Verkryght dat wy met blyschap hier naer,
Oock loven daer boven, Godt alle te gaer.
5. O Iesu die ons Vader hier!
Hebt soo eens doen nemen tot u sijnen keer,
Geeft dat wy in u minne-vier,
Seer branden, en volgen sijn salighe leer,
Comt Heer! Comt Heer laet dit geschieden!
En doet ons opstaen uyt d’aertsche stoff,
Op dat wy de handt altijdt aen u bieden!
En soo vergeten ons sonden groff
Wilt u ontfermen seer, acht op ons kermen Heer!
Doet booscheyt beweenen, met menigen traen,
Van sonden, ontbonden doet ons tot u gaen.
|