Den gheestelycken Orpheus

[p. 39]

Ecce Homo. Siet den Mensch.

Stemme: {O quam decora plusquam Aurora, ofte
{O nacht gepresen langh voor desen.

1. In droevigh lyden, van alle zijden,⁺
Godts Soon, o sondaer nu aenschout!
Met veel misdaden, staet hy gelaeden,
Van u al op sijn rugh gebout,⁺
Dus laet u oogen, met Davids loogen,
Hier nu vry weenen menich fout,
‘T zijn uwe sonden die hem soo wonden,
En maecken boven al benout.

2. O Mensch u leden, laet dan betreden,⁺

Den droeven wegh al van den Heer!
En wilt aenschouwen in wat all’ rouwen,
Nu staet ten thoon sijn lichaem teer,
Dat daer is geen pyne gelijck by sijne,
Tuyght Ieremias door sijn leer,
Die hy heeft gegeven van Iesus leven,
Tot hem soo neemt dan uwen keer.

3. Iesu door lijden, comt ons verblijden,⁺

Doet ons beweenen u bitter doodt;
Waer door het leven ghy ons comt geven
En soo vertroosten in alle noodt.
Laet uwe pijne, als Medecyne,
Altijdt genesen ons sonden groot:
Want door u smerten al onse herten
Kont trecken tot des Vaders schoot

+ Ioan. c. 19. v. 1.

+ Psal. 128.

+ Thren. c. 1.

+ Cant. c. 6.