Uytspanningen, behelsende eenige stichtelyke liederen, en andere gedichten
(1727)–Jodocus van Lodenstein–
AuteursrechtvrijStemme: Als 't begint.
MYn keurigste gepeynsen,
Doen my van 't Huw'lijck denken ten hoogsten lof,
En geven mijn gedigten stof,
Om in gesang te roemen 's Heeren lof,
Om in gesang te roemen 's Heeren lof,
II.
Gegrond was nauwlijks d'Aarde
Of d'Egt was sonder weerga van God geroemd,
De Vrouwe was Mannin genoemt,
Den schender op het schendelijckst gedoemt,
Den schender op het schendelijckst gedoemt.
III.
Als twee vergad'ren t'samen
Hoe kan dat sonder blaacken in reyne min
| |
[pagina 441]
| |
Geschien? als d'een des andren sin
En siel besit in heerelijck gewin,
Ia siel en lijf in heerelijck gewin.
IV.
Soo d'een begint te mallen;
Den andre doet hem vast staan in wijsheyd groot,
(Den besten vriend is 't in den nood)
En red sijn ziel van val, en wond, en dood,
En red sijn ziel van val, en wond, en dood.
V.
Daar d'eene soud begeven
Daar sullen twee wel beter bevestigt staan!
En soud den eene van kouw vergaan;
Den and're brengt hem siele-warmten aan,
Den and're brengt hem siele-warmten aan.
VI.
Zijn twee, als een eendragtig,
My dunkt, ik sie een klare schets van d'eenheyd,
Den lievelingen Gods bereyd,
In hare glorieuse saligheyd,
In hare glorieuse saligheyd.
VII.
Die trouwloosheyd verlaten
Doen my het huw'lijck prijsen: want
In Huw'lijcks-breuck, soo sondigen schand,
Soo is het wel een over-heyl'gen band.
Soo is de trouw een overheyl'gen band.
VIII.
Veel kind'ren huw'lijks vrugten,
Doen d'Ouders heym'lijck suygen de segen Bron:
Als of met haar den Segen-son,
In segen-ligt sijn segen-loop begon,
Met segen-ligt sijn segen-loop begon.
IX.
't Gesiende te bestellen
| |
[pagina 442]
| |
Kan 't hert geduyrig queecken in sorge soet,
Die 't hert bemind en willig voed,
Tot nood, en kindren-nodig-overvloed,
Tot nood, en kindren-nodig-overvloed.
X.
Die kindren in 't bedryven
Van 't quade staag te stichten door tugt en leer,
Door straf en woord: wat is 't een eer
Te buygen teedre spruytjes van den Heer?
Te buygen 's Heeren lieve spruytjes teer?
XI.
Der schepselen hulp is nietig,
En d'eensaamheyd verdrijft die verdrietelijckheyd,
Als voor der menschen nietigheyd,
In stilt sig op doet d'Algenoegsaamheyd.
Des Hemels, 's Hemelsch Algenoegsaamheyd.
XII.
Nog sing ick eens en hertelijck,
De eensaamheyd valt smaacklijck voor die den hoeck
Bevalt, en daar het hemels Boeck,
En boven 's Werelds gewaad een slegten doeck,
En voor sijn traanen een af-gesleten doeck.
XIII.
Voor 't laatst mijn rustens lust seyd,
Den Egt is vol geruysch van der kindren woel,
En duysender onrusten doel:
De rechte rust is in der vryen stoel!
Gerustheid, rust stil is in der vryen stoel!
Wintermaand 1661. |
|